kendimi sağlıklı hissetmiyorum
düşüncelerimi , duygularımı , ne hissettiğimi tarif edemez durumdayım. Evlilikten beklediğim hiç bir zaman bu değildi, beklentilerimin karşılanmaması mı beni bu kadar agresif yapan bilmiyorum. onu sevmiyorum , ona sarılamıyorum, öpremiyorum , onunla yanyana uyumak istemiyorum , çünkü ona baktığımda sevgi görmüyorum, koca görmüyorum, baba görmüyorum. ona hiç güvenemiyorum , paranoyak oldum sürekli çalışıp çalışmadığını sorguluyorum anlamaya çalışıyorum, geçtiğimiz yılların bende bıraktığı en büyük etki bu olsa gerek bu konuda onu bunalttığımıda biliyorum. maddi sıkıntılardan dolayı psikoloğa da gidemiyoruz zaten şimdi ise keşke kızımı suçlar oldum sanki o olmasaydı daha kolay olucaktı bu bağı koparmak.. ama ona kıyamıyorum ayrılamam bu yüzden... ve onu istemediğim için beni suçluyor ... bunu isteyerek yapmadığımı söylüyorum içimden gelmiyor. anlamıyor.. anlatamıyorum.. misal geçenlerde evde yatılı üniversite arkadaşı vardı tartıştık evi terketti gitti beni hırpaladı bir güzel arkadaşının önünde sonrada boşanacağım senden dedi, çok ağladım arkadaşları gece yarısı buldu getirdi sonrada sarılarak uyumak istiyo sinirliyken ne dediğimi ilmiyorum diyor ama ben unutamıyorum.. artık eskisi kadar da kızmıyorum yaptıklarına çünkü sevmiyorum ki acıtmıyor sözleri eskisi kadar.. buraya dakikalardır ne yazdığımın bile farkında değilim sadece yazıyorum .. okunur mu okunmaz mı bilmiyorum cvp gelir mi ondan da emin değilim .... yıllardır yaşadıklarımı bu satırlara sığdırmam da imkansız ama öyle işte... ona fazla anlam yüklediğim için ve zmanla hayalimdekinin o olduğunu görmediğim için büyü bozuldu sanırım.. aslında o değişmedi sanki ben yeni farkına vardım.. zaten hep öyle değil midir ; hep aklımızda yarattığımız karaktere aşık olmazmıyız sonrada aşk biter ve çırıl çıplak kalır duygularınız , sahipsiz, eli kolu olmayan kötürüp bir bebek gibi kucağınıza geliverir...buna evlilik diyorlar ama bence zihnimizin bir oyunu bu ...
Merhaba, Aslinda evlilik diye buna demiyorlar. Evliligin saglikli yurumesine sebep olanlardan biri ciftlerin hayattaki degerlerinin ve beklentilerinin ortak yonde olmasidir. Bir digeri de kendi bireyselliklerini kaybetmeden bir takim olmayi ogrenebilmektir. Bunlar oldugunda aslinda evlilik guzel ilerleyebilir. Ilk gunku ask cogu zaman devam etmese de karsilikli sevgi ve saygi, zaman zaman anlayistir onemli olan...Sizin anlattiklarinizdan anladigim kadariyla aranizda bir gecimsizlik soz konusu. Tam olarak neye bagli oldugundna bahsetmemissiniz sadece sik sik tartistiginizi, esinizin kolay agresiflesip, tepki verip sonrasinda sakinlestigini anlayabildim ve bu da sizi ofkelendiriyor. Ama kavgalarinizin ya da anlasmazliklarinizin sebeplerini bilemiyorum... Ayrica kizinizi bu durumun tamamen disind atutmanizi oneririm. Kaldi ki bir gun gercekten ayrilmaya karar verseniz bile bu aksine kiziniz icin iyi bir karar da olabilir. Cunku anne babasinin surekli kavga ettigni ve mutsuz bir birliktelik yasadigini gormek cogu cocuk icin en buyuk mutsuzluk kaynagidir. Dolayisiyla siz oncelikle 'ona kiyamadigim icin ayrilamiyorum' dusuncesi yerine kendi duygularinizi gozden gecirmelisiniz. Ya da simdiye kadar karsilikli neler denediniz bu isi duzeltmek icin? Bunlarin detayli konusulmasi lazim. Maddi durum nedeniyle uzmana gidemediginizden bahsetmissiniz ancak artik devlet hastaneleri ya da universite hastanelerinde psikologlar calismakta..Ayrica belediyelere bagli aile danisma merkezleri de bu konuda destek olabiliyor. Arastirmanizi ve destek almanizi tavsiye ederim. Yapici olup, cikis yolu bulmakta yarar var aksi halde bu mutsuzluk duygunuz sonsuza kadar boyle umursamazlik seklinde gitmeyecektir ve bir yerden mutlaka patlak verecektir. Hoscakalin
