kaliteli yaşam
merhaba Fatma hocam :) İnsan beyninin nasıl çalıştığıyla alakalı biraz araştırma yaptım. anladığım kadarıyla: duygu dediğimiz şey, beynin salgılattırdığı hormonlardan ibaret… bu öğrendiklerim ışığında aklıma şöyle bir şey geldi, insan beyni yüzyıllardan beri, üremek/neslini devam ettirmek üzerine kendini şartlandırmış durumda… burdan da şöyle bir sonuca vardım ki cinsel istek dediğimiz şey aslında beynin; neslini devam ettirmek için ideal olduğunu düşündüğü bir eş gördüğü zaman, seratonin salgılaması ve o kişiyle birlikte olması durumunda neslinin sağlıklı bir şekilde devam ettireceğini düşünmesinden dolayı daha fazla seratonin salgılayıp karşısındaki insana, prefrontal korteksinin ilgi duymasını sağlamak.[cümle fazla karışık oldu farkındayım ama anca bu kadar toparlayabildim :) ] bu fikire ulaştıktan sonra da şöyle bir düşünce oluştu kafamda “karşı cinse karşı ilgi duymak, bir bebek gördüğümde çok mutlu olmam ve duygulanmam vs. bunların hepsi aslında beynimin proglamlanmış olmasından kaynaklı… aslında böyle birşeye ‘gerçekten’ ihtiyacım yok. Düşününce, sağlıklı(bedenen ve ruhen) ve uzun bir ömür için aslında kimseye ihtiyacım yok. Sağlıklı beslenmek, vücuduma iyi bak gibi fiziksel temelleri karşılarken bir yandan da ruhumu dinlendirecek[meditasyon, müzik yapmak/dinlemek, doğayla ilgilenmek, yapacağım mesleğe odaklanmak, sevişme durumunda salgılanacak seratonin hormonlarıyla aynı miktarda seratonin salgılanacak kadar yaptığım işe beynimin(bilinç altımın) ilgi duymasını sağlamak vs) aktivitelerle meşgul olmam durumunda, evlenmeden, aşırı samimi dostluklar kurmadan, bağlanmadan, hiçbir bireye ihtiyaç duymadan(sosyalliğimi yitirmeyi kastetmiyorum) sağlıklı ve huzurlu bir ömür yaşanabilir” düşüncesi oluştu. siz bir uzman olarak bu düşünceye nasıl yaklaşıyorsunuz… bu gibi bir düşünce gelecekte herhangi bir soruna yol açarmı, ne gibi eksiklikleri var, nerede açıklar var, neleri yapamam..? Umarım sorularıma yanıt verirsiniz :) şimdiden çok çok teşekkür ederim.
Gökay Bey merhabalar geç yazdım yoğunluğumdan dolayı kusura bakmayın. Söylediğiniz şeylerde doğruluk payı var ancak evlenmek, çocuk yapmak, karşı cins ile ilgili söylemlerinize dikkatinizi tekrardan çekmenizi isterim.İnsan ötekiyle tamamlanan ötekiyle var olan bir varlıktır sevmek koşulsuz sevilmek ihtiyacını anne memesinden son nefesine kadar hisseder ve bunu inkar ettiği ihtiyacı olmadığını söyleyip bastırdığı kontrol etmeye çalıştığı zaman doğru olmadığını maalesef ki yaşayarak deneyimler ve ruh sağlığını kaygı,depresyon gibi risklere açık tutar. Bu konulardan bu kadar uzak durmak ötekiyle olabildiğince az bağ kurmak ihtiyacınız neden oluştu bunu biraz düşünün derim. Nöropsikoloji alanındaki bir çok insan da bu şekilde düşünüyor ancak her kuramın doğrusu, yanlışı ve eksiği var. Tek bir açıdan bakmak çoğunlukla bizim mesleğimiz de yanlıştır. Örnek olarak yapmak istemediği bir şeye zorlandığında yürüyemeyen hastaların olduğu bir klinikten bahsediyoruz burada maalesef ki size katılamayacağım. Sizin söylediğiniz şeyleri yapabilmek için bir çok insanın uzunca bir yol kat etmesi gerekiyor çoğu insanın bu gücü yok ve yıllarca ilaç kullanıp beynin ihtiyacı olan serotonini verdikten sonra bile düzelemeyebiliyorlar. Tek başına ilaç da tek başına psikoterapi de çoğunlukla yanlıştır.Bunlar aynı yolda yan yana yürüdüklerinde gereken sabrı gösterdiğiniz zaman çok iyi sonuçlar veriyor. Sağlıkla kalın.(ilaç sadece beynin ihiyacı olanı karşıladığı için bunu söyledim)
Estafurullah hocam kıymetli vaktinizi ayırmış olduğunuz için çok teşekkür ederim :) :) ve anlatmak istediklerinizi kelimesi kelimesine anladım. Eğer yanlış bilmiyorsam bende nöropsikolojiyle ilgili yaptığım araştırmalarda zaten böyle bir düşünce oluşturmuştum ama böyle bir düşüncenin uygulanmasındansa uygun bir hayat arkadaşıyla herşey çok daha kolay oluyor gördüğüm kadarıyla :) :) güzel anlatımınız için çok teşekkür ederim :) :)
Rica ederim.Sağlıkla kalın:)
