içimden geçenler
sayın hocam benm sorunum içimizden geçirdiğimiz düşüncelerimizi, fikirlerimizi,mahrem konuları,biri hakkındaki olumsuz kanaatleimizi ve sözlerimizi sanki yanımdakiler ve çevremdekiler duyuyor endşiseni kapılmak ve bundan dolayı çok üzülmek.içimden geçirdiğm şeyleri düşünürken veya kitabı sessizce içimden okurken sanki hoparlörle dışarı bağırıyormuşum da herkes beni dinleyip benim bütün sırlarıma vakıf oluyormuş hissine kapılıyorum.içimden geçirdiklerimi asla ve hiç bir surette kimsenin duymayacağına dair kendimi nasıl ikna ederim?
Sevgili Hakan, Öncelikle neden bunları yaşadığını anlamlandırman lazım. Geçmişine baktığın zaman acaba? özellikle ailen tarafından yeterince anlaşılan, fikirlerine değer verilen, önemsenen bir çocuk muydun? Yoksa bunların tam tersi mi? Acaba hiçbir zaman duyulmamış, anlaşılmamış, hissedilmemiş olmanın verdiği bilinçdışı bir tepki midir bu yaşadıkların? Veya yaşadığın bazı öfkelerin, kızgınlıkların, nefretlerin bir dışavurumu olabilir mi? Ya da çocukken yaptığın her hatanda ailen tarafından cezalandırlıp ayıplandın mı? Bunları biraz düşünmeni tavsiye ederim. Bunları anlamlandırmayı biraz başarabilirsen önemli bir adım atmışsın demektir.
