Hocam ben 41 yaşındayım. Resmen son yaşadığım kaybı unutamadım. Hep dik durmak zorundaydim sanki. Ailemi ayakta tutayım diye içten içe ben o kadar yıkıldım ki... Bilemiyorum ne yapacağım. İçim yanıyor. Çok araştırdım psikolog, sizi gördüm. Bana yardımcı olabilir misiniz hocam. Yani sonuçta geri getiremeyecegiz o kişiyi ama benim bu yardıma çok ihtiyacım var. Sizden terapi alayım mı, beraber ilerler miyiz hocam
Merhabalar, ölüm sonrası oluşan yas süreci her zaman insanlar için zor olmaktadır. Duygular tam dışarı çıkmadığı zaman bize zararlarını sonraki süreçlerde ağır olarak yaşayabilmekteyiz. Aileniz için dik durmaya çalışmanız sizi çok ama çok zorlamış. Dışarıdan dik gözüküyorken içeriden parçalanmışsınız. Sizi çok iyi anlayabiliyorum. Gelin içinizde kalan duyguları beraber dışarı çıkarıp, yeni bir çerçeve oluşturalım. Ölümü ve o kişinin yokluğunu kabul etme, yaşama adapte olma üzerine çalışalım. Beraber iyi ilerlemeler kat edeceğimizi düşünüyorum. Sağlıcakla kalın