merhaba fatma hanım ben 28 yaşında nişanlı bir bayanım çalışmıyorum evin tek kızıyım . nişanlım askerde ve beni oldukça sıkıyor çalışmama karşı a.ö.f de okuyorum ve son senem beni bu kısıtlamalarından dolayı çalışamadığım için harç paramı bile yatıramayacak kendi ihtiyaçlarımı karşılayamaz hale geldim. sürekli evdeyim aktif bir arkadaş çevrem yok. artık hayattan zevk alamıyorum herşey boş geliyor. insanlarla konuşmak dışarı çıkmak ve insan yüzü görmek istemiyorum. ailemdede problemler var babam alkol bağımlısı annem annesinde kalıyor arasıra. hepsinden nefret eder hale geldim artık. evlenmek bile istemiyoryum ve bu dertlerimin tüm sebebini çaresizliğimin tek sebebi nişanlımı görüyorum .çünkü o böyle olmasa ben bunları yaşamazdım. sizce ne yapmam lazım. teşekkürler ilginiz için.
Elif Hanım Merhabalar bu kararı benim vermem tabi ki de doğru olmaz ancak hayatta ki önceliğiniz kendiniz olmalı ve bu boyun eğen moddan bir an önce kurtulmanız ve verdiğiniz kararlarda pişmanlık hissetmeden davranabilmelisiniz. Bunun olması için öncelikle sağlıklı kararlar verebilecek ve aldığı kararlardan pişmanlık duymayacak bir duruma geçmeniz gerekmektedir.Ruh sağlınız önemli ölçülerde bozulmuş/bozulmak üzere gibi görünüyor. Evlililk kararından önce bir ruh sağlığı uzmanına (psikolog/psikoterapist/ Psikiyatr) görünmeniz iyi olur diye düşünüyorum.Sağlıkla kalın.