saygılar hocam.ben kimseyle göz teması kuramıyorum.ailemle bile bazen oluyor.bu durum kaşımın ortasını aldığımdan beridir.sürüyor.hiç rahat değilim sanki diken üstündeyim.başım önde yürüyorum.arkadaslarım benle dalga geçiyor.biri benle konusurken yüzüne bakmıyorum diye bana darılıyor.halbuki benim durumum çok farklı.yolda yürüken bile sanki herkes beni izliyor.hareketlerimi inceliyormuş gibi geliyor.kız arkadaslarım arasında konuşup gülünce sanki bana gülüyorlar zannediyorum.acaba kaşımın ortasını aldığım için mi diyorum.aslında benim asıl sorunum.kaşımı alışımın anormal bir durum olarak düşünmemdir.ben dış görünüşe önem veririm.bu yüzdende çok mutsuzum.arkadaslarımla iyiyimdir.espriler yaparım herkes beni sever ama.bu sorun yok mu.kendimi zorluyorum biri benle konusunca gözüne bakmaya.göz göze gelincede sanki o benim kaşlarıma bakıp içinden ne kadar da çirkin diyomuş gibi hissediyorum.lütfen bana yardım edin kimseyle paylaşamıyorum bunu bana deli derler diye..ruhum ve benim arasına sıkışmış durumdayım nefes alamıyorum...
sayın cihangir bey, anlattıklarınızdan çok hassas bir kişi olduğunuz anlaşılmakta ancak mevcut problemlerinizin/düşüncelerinizin duygu durumuzla ne ölçüde örtüştüğünü tespit etmek için klinik görüşmeye ihtiyaç var. size önerim bütün korkularınıza rağmen psikiyatri uzmanı ile görüşmeniz, bazen bir profesyonel ile paylaşım bile çok işe yarar.