çaresiz hissediyorum

Hayır almadım bana kalsa çoktan giderdim ama eşim bu duruma çok sıcak bakmıyor Bir de eklemek istediğim bazı sorunlar var sanki kimsenin işi gücü yokmuş herkes benimle uğraşıyormuş gibi hissediyorum bir olay olsa bişey ima edilse hemen üstüme alınıyorum küçücük bir şey beni mutsuz etmeye yetiyor çok alınganım sürekli mutsuzum ama etrafa Mutlu gibi görünmekten çok yoruldum zaten onu da başaramıyorum buluttan nem kapmak derler ya o haldeyim hiçbir şey düşündüğüm hayal ettiğim gibi olmuyor hatta dikkat ettim de uzun zamandır hayal bile kurmadığımı farkettim neyse kimsenin hayatı muhteşem değil biliyorum belki benden daha kötüleri var ama herkesin derdi kendine büyük gelirmiş ya belki bi dert de değildir benimkisi abartıyorum da biraz ama söz geçiremiyorum kendime bu özellikler herkeste mi var yoksa bende nadir kişilerden miyim bilmiyorum lütfen bana yardımcı olun Eskiden herkesin ağladığı şeye ben kayıtsız kalırdım kolay kolay ağlamaDım ama şimdi Gözünün üstünde kaşın var deseler ağlayasın geliyor içindekileri anlatacak kimse de göremiyorum etrafımda biraz anlattıklarım da teselli edici şeyler söylüyor zaten pek bi etkisi olmuyor ben de anlatmaktan vazgeçtim içime atıyorum biriktikçe de kötü oluyor haliyle neyse bunun gibi şeyler ne dersiniz durumum Hakkında olağan şeyler mi yoksa dikkate alınması gereken şeyler mi