Benim neyim var artık yaşayamıyorum evden çıkamıyoz oldum

İlköğretim ve Lise zamanlarında da olumsuzluklar yaşamış ama hiç etkilenmemiş, olaylar karşısında güçlü,cesaretli,özgüvenli,hiç bir şeyden kaçmayan,üstüne giden birisiydim. Ama bu yaşadığım sorun, dış görünüşümle alakalı, 1-1.5 senedir böyleyim. Hal hareketlerimi, yüzümü, mimiklerimi inceleyen, mutsuz,üzgün göründüğümü söyleyen küçüklükten beri herşeyi beraber yaptığımız en yakın arkadaşımın o kelimeleri yüzünden İnsanlar benim hakkımda öyle düşünüyor mu çirkin görüyor mu? diye sürekli takıntı yapmaya,sorgulamaya başladım. Ve o günden sonra her insan gördüğümde bazen onlarla konuştuğumda yüreğime bir şeyler oluyor, kalbim hızlı atıyor, dilim damağım kuruyor, heyecanlanıyorum. Ellerim, ayaklarım titriyor, vücudum bazı durumlarda buz gibi oluyor, üşüyorum. ev ortamında ki kişilerle bir şey olmuyor. Ama evde balkondan bakmak istediğim de insanlar varsa bakamıyorum içeri geçiyorum. Herkes kafamın içindeki düşünceleri biliyormuş ona göre bakıyorlarmış gibi, ama öyle olmadığını bilsemde,kendime telkinler versem de hiç bir işe yaramıyor. Son olarak 2.5-3 senedir hiç gülemiyorum,sesli gülmeyi,kahkaha atmayı unuttum. Bana hiç gülmüyorsun falan da diyorlardı. eskiden her insan gibi gülen,kahkahalar atan,mutlu olan rahat biriydim, çok arkadaşım çevrem vardı herkesten uzaklaştım,çıkarttım hayatımdan. Ben insanların esprisine, dizilere,olaylara gülebilmek,kahkaha atmak,eskisi gibi mutlu olmak istiyorum.