Bana yardımcı olun lütfen
Merhaba size bir sorum olacaktı doktor bey. Ben aşırı derecede rüya görüyorum bu rüyalar o kadar çok ve karışıkki uyandığımda çok yorgun oluyorum ve sesler hala kafamın içinde oluyor. Bir çoğunu hatırlamıyorum. Ama hatırladıklarım karanlık karışık ve gerçek dünyayla ilgisi olmayan garip saçma sapan rüyalar. Genelde küçük kız çocukları görüyorum rüyalarımda hep başlarına bişey gelmek üzereyken kurtardığımı görüyorum. Denizin kenarından aldığımı yüksekten düşecekken tuttuğumu felan... Ayrıca uykuda dişlerimi sıkıyor ve çok küçük yaştan beri tırnaklarımı yiyorum. Karabasan çökmesi olayı ise uykuya ilk geçiş halinde oluyor. Bi anda boğazımı sıkıyor ve ben aynı anda gözlerimi açıyorum. Eskiden uzun sürerdi ama şimdi hissettiğim an uyanabiliyorum. Aşırı tahamülsüz ve agresif hareketlerim var. Öfkemi kontrol edemiyorum. Ayrıca 27 yaşındayım ve evlenemiyorum. Çünkü kalbimin olmadığını düşünüyorum. Erkekler çok boş yaratıklarmış gibi geliyor. Severek evlenmeyi ve aşk evliliği yapmayı istiyorum fakat 6 yıldır kimseye karşı bişey hissedememenin yanı sıra erkeklere aşağılık insan muamelesi yapıyorum. Bir ilişkiye başlayamıyor, tanıma aşamasında tek bir hoşuma gitmeyen hareketinde gözümden düştüğünü, tiksindiğimi hissediyorum ve çok korkuyorum. Evlenemeyecek olmaktan anne olamamaktan, hiç sevemeyecek olmaktan korkuyorum. Kalbimin yerinde koca bir boşluk var gibi. Bu boşluk ve duygusuzluk beni tüketiyor. Dünyaya uyum sağlamak normal insanlar gibi olmak için ciddi bir çaba sarf ediyorum ama sahte olduğumu hissediyor yine kabuğuma çekiliyorum. Derin dipsiz karanlık bir kuyuda tek başıma gibi, boşluktan düşüyormuşum gibi hissediyorum. nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Seansa gelmek isterdim ama başka şehirde yaşıyorum ve buradaki doktorlar yeterince ilgilenmiyor bana yardımcı olursanız duacı olurum. Şimdiden teşekkür ederim.
Yazdıklarınızla ne kadar çok sıkıntı çektiğinizi gayet güzel anlatmışınız. Yaşamınızın duygusal yönünde bir karmaşa yaşadığınız ve çözemediğiniz çok açık. Ancak çabaladığınız ama başaramadığınız alana çok ve hatta gereğinden çok mu odaklanıyorsunuz acaba? Bu aşırı odaklanma diğer alanlarda da gelişmenizi engelleyebilir. Örneğin iyi bir meslek sahibi olabildiniz mi, değişik alanlarda hobileriniz var mıdır, düzenli spor yapar mısınız, okuma, siyaset bilimleri, genel kültür düzeyinizi geliştirecek alışkanlıklara sahip misiniz, duygusal ilişkiler dışındaki ilişkileriniz, akraba, komşu, iş arkadaşıyla geçiminiz ne düzeyde, yabancı dil öğrendiniz mi vs? Şunu demek istiyorum, gelişmeyi beceremediğiniz alanla patinaj yaparcasına uğraşmak yerine, bahsettiğim diğer alanlarda eksikleriniz var ise onları tamamlamaya çalışmak daha mantıklı olabilir. Bu alanlarda gelişmeler duygusal ilişkiler geliştirmenize de yardımcı olacaktır ya da oradaki açığı bir nebze kapatacaktır. Her şey tamam sadece duygusal ilişki eksikliği varsa, bu ayrı bir yorum daha gerektirecektir. Kolaylıklar diliyorum.
Değerli hocam; öncelikle hızlı dönüşünüz için teşekkür etmek isterim. Ben Üniversite mezunuyum şuan kamuda çalışıyorum ve bu sene ikinci üniversitemi kazandım. İş saatlerimle çakıştığı için okula pek gidemesem de devam etmeye çalışıyorum. Bundan 6 yıl önce bir ilişkim oldu. Maalesef bir adamı haddinden fazla sevme gafletinde bulundum. Bittiğinde ise elimde size bahsetmiş olduğum karabasanlar, uzun rüyalar, diş sıkma, panik atak nöbetleri gibi bir sürü hasar kaldı.. O dönem ayrıca birçok şeyden soyutladım kendimi. Kabullenme süreci çok sancılı geçti. İş dışında hiçbir yere gitmiyor koştur koştur eve geliyordum. Kimseyle görüşmüyordum bu böyle 2 yıl kadar devam etti.O dönemde piskoloğa gidiyordum anlatmak iyi geliyordu. Bitkisel sakinleştiriciler felan da kullandım. Bunun böyle gitmeyeceğini düşünerek iş dolayısıyla ayrı yaşadığım ailemin yanına döndüm. Bana iyi geleceklerini düşündüm. Sorunum yalnızlık olabilirdi. Ailemin yanına döndükten sonra bir karar aldım. Artık sosyalleşecek zoraki de olsa insanların arasına karışacaktım. Sınavlara hazırlandım ve kamuda görev yapmaya başladım. Yavaş yavaş çevre edindim. Akrabalarımla, kuzenlerimle görüşmeye başladım. Tabi bunları kendimi zorlayarak yapıyorum. Ardından farklı şeylere yöneldim keman dersi aldım, müzikle ilgilendim, spora ve yüzmeye gittim. Kitap okuma alışkanlığım yok İşimde başarılıyım, çevrem ve arkadaşlarım da var. Ama tüm bunları kendimi zorlayarak, iterek yapıyorum. Hiçbir ortamdan hiç kimsenin sohbetinden, yaptığım hiçbir şeyden keyif almıyorum. Büyük bir boşluk hissediyorum. Kendimi zorlayıp oraya o ortama ait hissetmeye çalışıyorum ama eğreti gibi duruyor. Duygusuz ve ruhsuzum. Bunu hayatımda bir ilişki olmadığı için hissettiğimi düşünüyordum. Bunu da denedim ama erkeklerden tiksindiğimi, konuşmak görüşmek istemediğimi fark ettim. Zorladım kendimi çok uğraştım zamanla olur dedim. Ama karşımdaki konuşunca sıkılıyor, görüşmek istemiyor, kaçıyorum. Erkeklere aşağılık insan muamelesi yapıyor sürekli eziyor, rencide ediyorum. Bu durum bende ciddi bir fobi yarattı. Bir daha asla sevemeyeceğimi düşünüyor, ümitsizliğe kapılıyorum. Bugün bu duygularla yaşıyorum ama gelecek için çok endişeliyim. Hiçbir zaman bir evlilik yapamayacağımı yapsam bile bunun mecburiyetten olacağını ve asla mutlu olamayacağımı düşünüyorum. Hocam 6 yıl önce yaşanmış bir ilişkinin bir insanın hayatına bu kadar etki etmesi mümkün müdür? Ben takıntılı biri miyim? Bu durum normal mi? bununla başa çıkmak için ne yapmam gerekiyor? Beni daha iyi anlamanız açısından uzun uzun anlatmak istedim. Bana yardımcı olursanız çok sevinirim. Saygılar, kolaylıklar...
Çabalarınız etkileyici ve sonuçlarını da almışınız zaten. Bu anlamda kendinizle gurur duymalısınız. Duygusuz ve ruhsuz hissetmenizin nedeni galiba bir ilişki eksikliği değil. Öyle olsaydı, denediğinizde bu hislerin azalması beklenirdi halbuki sizde durum daha da karışmış. Bence, her şeyde gösterdiğiniz üstün gayretleri, bir doktor kontrolüne girme konusunda da göstermelisiniz. Buradaki doktorlar ilgilenmiyorlar diye geçiştirmeniz sizin azimli görünen yapınızla pek bağdaşmıyor. Her alanda gösterdiğiniz başarı ortadayken, bu alanda bu kadar başarısız kalmışsanız, bu durumun bir takıntıya dönüşmüş olma ihtimali var elbette. Bu da ancak dikkatli bir tedaviyle düzelebilir. Burada açıklamalarımda bulunurken, ben asla kişiler bana gelsin amacını taşımıyorum. İyi iletişim kurabilecekleri, güvendikleri bir psikiyatristten yardım almalarını öneriyorum. Önemli olan, koşullarına en uygun psikiyatrik tedaviyi ulaşıyor olmak. Ben binlerce seçenekten sadece biriyim. Yıllardır uğraşıp, bir çözüm bulamamışınız, Demek ki kendi başınıza olmuyor ama daha kapsamlı psikiyatrik tedavi imkanlarını da tüketmiş gibi görünmüyorsunuz. Önerim budur. Kolaylıklar diliyorum.
Değerli hocam ilginiz ve desteğiniz için çok teşekkür ediyorum söylediklerinizi uygulayacağım Başarılarınızın daim olması dileklerimle... Saygılar...
Kolay gelsin :)
