Babamın ölümünü atlatamıyorum

20 yaşındayım. 10 yıl önce babamı kanserden kaybettim. Bütün hastalık sürecine küçük yaşta şahit oldum. Günden güne kötüleşmesi, evde yatalak olması ve en sonunda ölüm anı dahil hepsini gördüm. Son nefesini verdiği an hala gözümün önünden gitmiyor. Öldüğü zaman insan içinde hiç ağlayamadım, herkes bu durumu garipsemişti hatta ailem arkadaşlarım herkes. Çok fazla seviyordum babamı ona rağmen her şeyi yıllarca içime attım. Hiçbir zaman bu konuyla ilgili doktora götürülmedim. İçime kapanık birine dönüştüm. İçime kapanıklığı ergenliğim sonlarında aştım ve normal sosyal biri oldum. Fakat sorun şu ki, 10 yıl geçmesine rağmen hala atlatamıyorum. 2-3 günde bir, özellikle geceleri sürekli ağlıyorum kabullenemiyorum. Kendimi hala çok kötü hissediyorum. 10 yıl sonunda hala böyle olması normal mi, acı gün geçtikçe artıyor. Son 2 yıldır özellikle, haftanın en az 1 veya 2 günü onu düşünüp ağlayarak geçiyor. Bu acıya artık dayanamıyorum, son zamanlarda intihar düşünceleri oluşmaya başladı. Engel olmaya iyi hissetmeye çalışsam da başaramıyorum gece çöktüğünde yine mahvoluyorum. Son zamanlarda panik atak ve anksiyete tarzı şeyler yaşamaya başladım. Hayat bağlılığım ve sevincim kayboldu. Bu psikolojik sorunu nasıl aşabilirim veya sorunum ne olabilir ? Yardıma ihtiyacım var en azından sorunun ne olabileceğiyle ilgili bir fikre ihtiyacım var.