artik yasamaktan biktim

Merhabalar hocam.Dünyada kimsede bulunmayan bir dertten muzdaribim.Ben hamilelik dönemimde, ağır bir depresyon geçirdim.Eşime düşmanlık,huzursuzluk ansiyete herşey vardı.fakay ruh sağlığım iyi değildi ve sağlıklı düşünemiyordum.işimi,gezmeyi dünyadaki herşeyi bir tarafa bırakmış, depresyonumla dört duvarın arasına sıkışmıştım.Depesyonum bitmişti ama sağlıksız düşünmemden dolayı o günlerden bana eser kaldı .Ben herşeYİ bu evde yaşadım diye diye sağlıklı düşünememden dolayı bende kapalı alan düşmanlığı başladı.Beynimin bana oyunu ve bir anlık saçma bir düşünce ürünüydü.daha sonra evde nerede kapalı ortam görsem sıkılmaya ruhsal bunalık geçirmeye başlamıştım.Beynim bu saçma şeye fena halde inanmış durumda.Önceleri dışarıya çıktıgımda rahatlıyordum fakat şimdi heryerde bu inandığım saçma düşünceyi düşünmekle meşgulum aklımdan hiç cıkmıyor .Başka boyutta yaşıyorum.Sürekli kapalı alandayım düşüncesi.tvde kapalı ortamlar gördüğüm için tv izleyemez oldum.İşin enteresan tarafı süreekli insanlar kapalı alanda nasıl durabiliyor diyor beynim.bu saçma düşünceyi aklımda nasıl yarattım bilmiyorum ama unutamıyor aklımdan çıkartamıyorum buda ruhsal bunalım yaratıyor bende dışardayken,evdeyken ,yemek yaparken cocuklarımla ilgilenirken hep bu düşünceyle yaşıyorum.Kendimi bu dertten kurtaramıyorum.Kapalı ortam fobisiyle pek alakası yok bu durumu araştırdığıma göre. Aklımın yarattığı ve inandıgı bir düşünce.Sanki üç aylık ömrüm kalmış gibi canım sıkılıyor ve bu saçma düşünceyi aklımdan çıkartamadıgım için, güne ölme isteğiyle başlıyorum.Böyle bir sorundan tedaviyle tamamen kurtulmam mümkünmü çünkü aklımda yarattığım düşünsel bir sorun maalesef untmiyor ve aklımdan cıkartamıyorum beyne yerleşmiş durumda.beyin kendi yazmış kendi oynuyor.Kurtulma şansım ne kadar bilmiyorum.Psikiyatriste gittim teşhis takıntının eşlik ettiği kaygı bozukluğu.Gün boyu devam ediyor sıkintintidan çatlayacağım artık.Psikoterapide alacağım ama çok korkuyorum.Bu igrenc duygudan nasıl kurtulacağım hocam saygılar.