Merhaba Büşra Hanım ben 14 yaşında tacize uğradım. Şehir dışına yatılı misafirliğe gitmiştik ve kaldığımız evde 30 yaşındaki adam beni öpmeye çalışmıştı ve uyurken odama gelip başımı okşamıştı. Bunu anneme söyledim çok endişelendi fakat adama bir şey demedi ertesi gün yine odama gelip saçımı okşadı anneme söylüyordum endişeleniyordu fakat sesini çıkarmıyordu daha sonra evimize döndük adam bana facebook üzerinden arkadaşlık isteği gönderdi bunu anneme gösterince annem adamı arayıp ana avrat sövdü ve sakın bir daha kızımı rahatsız etme dedi. Fakat benim canımı en çok yakan şey annemin o evde susması adama bir şey dememesi. Bunu anneme söylediğimde o evde ses çıkarmaya çok korktum dedi. Sizce annemi affetmeli miyim?
Merhabalar, annelerimiz bizim hem fiziksel hem de fizyolojik korunmamızı sağlayan kişilerdir. Bazı aileler için tacizimizi anlatmak dile getirmek zordur. Sizi çok iyi anlıyorum. Annenize güvendiniz ve korunma ihtiyacı hissettiniz. Bu sizin en doğal hakkınız. Ancak anneniz korunmanızı beklediğiniz yerde sizi korumamış olduğunu hissettiniz. Bu durumun kırgınlığı oldukça derin olabilir. Ancak sonuç olarak bir tepki göstermesi de bu duruma tepkisiz kalmadığını belirtir. Annenizi affedin ya da annenizi affetmeyin gibi cümleleri biz psikologlar kurmayız, ancak şunu söyleyebilirim, hayatınıza devam ederken hangi duygu sizi iyi hissettirecek ve bu olayı duygu açısından nasıl sindireceksiniz? Burası oldukça değerli. İşin içinden çıkamadığınız noktalar dahilinde terapiler oldukça etkili olabilir. Sağlıklı günler dilerim