Annem beni hala çocuk olarak görüyor

17 yaşında bir erkeğim, annem küçüklüğümde yıllarca benim istediğim her şeyi yapıp benim için kendini yıprattı ama ben ona küçüklüğümde hep kötü davrandım. Haklı olarak üzülüyor ancak beni hala o çocuk olarak görüyor, küçükken yaptığım saçmalıkları ve insanlara karşı olan yüksek tahammülüm yüzünden bana hala güvenmiyor saat 8den sonra dışarı çıkmak benim için neredeyse imkansız, babamın bu konuyla sıkıntısı yok ama annemle arası bozulmasın diye onu destekliyor. Haklı olarak. Tek istediğim annemin artık bana izin vermesi, tanıyorum onu yaşım ilerlese dahi bunu sürdürecek, alıyorum karşıma konuşuyorum bu nereye kadar sürecek büyüdüm ve kendimin farkındayım diye anlatıyorum biraz durulsa bile yine de dışarı çıkmama izin vermiyor, hep kötüğ şeyler olacağını düşünüyor. Kendi ailesi aşırı katı ve biraz da acımasız,annem o aileden olmasına rağmen gerçekten dünyanın en iyi annesidir ama onlardan dolayı olsa gerek hayatta bana izin vermiyor. Çok üzgünüm çok uzun yazdığım için ancak psikoloğa gitme şansım yok çünkü yollamayacaklar.