Anksiyete ve yorgunluk

Doktor Bey merhaba. Yaklaşık 5-6 yıldır yaygın anksiyete bozukluğu rahatsızlığı ile mücadele ediyor ve ilaç kullanıyorum. Gün içinde herhangi bir şeye odaklanmayıp kendimi dinlediğim sürece, hep en kötü senaryoyu düşünüyorum. Ancak beni en çok yaralayan, çevremdeki herkesi memnun etmeye; onların istediği gibi olmaya çalışmak. 22 yaşında, üniversiteden başarıyla mezun olmama rağmen, hep ailemi dinlemek zorunda hissediyorum. Artık kendi kararlarımı verip ayaklarım üzerinde durmak istiyorum. Ancak istediğim bazı şeyler ailemin istekleri ile uyuşmuyor ve tavır alınıyor. Ben de savaşını veriyorum: ailemi mi dinlemeliyim yoksa kendi yolumdan mı gitmeliyim? Genellikle ailemi dinliyorum, ailenin her zaman her şeyi doğru bildiği öğretildi. Kendi isteklerimi ve hayallerimi öne çıkardığımda ve ailem ile uyuşmadığında çok yıpranıyorum. İlk başta ben haklıyım desem de ailemi üzdüğüm için sonradan vicdan azabı çekiyorum ve haklı olsam bile gidip özür diliyorum. Çünkü beni büyüttüler, destek oldular, bu yaşa getirdiler. Onların istemediğini yapıp ihanet etmek istemiyorum gibi düşüncelere kapılıyorum. Açıkçası biraz annemin etkisi de büyük. Çünkü çok çok fazla korumacı, hayat boyunca hep herkesin güvenilmez olduğunu, her zaman tetikte ve yaptığım her şeyden onu da haberdar ederek hareket etmem gerektiğini kafama yerleştirip büyüttü. Beni kaygılı yapan bu. Kendisine anlatmaya çalıştığımda kızıyor; ne istedin de yapmadım, bir dediğini iki etmedim diye küsüyor. Ben de üzülüp pişman oluyorum. 1 yıldır sevgilim var, başından beri, bana uygun olmadığı gerekçesiyle onu kabul etmiyor. Bazen düşünüyorum ya acaba gerçekten haklı mı hani anne ya sonuçta her şeyi bilir,eder diye. Ama bu bir ilişki, iki kişi arasında yaşanır başkası karışamaz ama yine de annemin sözünü dinlerken buluyorum kendimi. Lütfen yardım edin ve bana yol gösterin. Kimseyi üzmemeye çalışırken ben paramparça oldum