.....

Yaşım 19.İnsanların bana karşı söylediği her şeyi takıyorum ,çok üzülüyorum. Ben onları kırmamaya çalıştıkça onlar üstüme geliyorlar. Mesela yüzüme yüzümdeki veya vücudumda ki herhangi bir yerim de olan kusurlar hakkında bir şeyler söylüyorlar sonra hafif bir gülümseme falan .Bunlar benim canımı çok acıtıyor çok üzülüyorum hiçbir şey diyemiyorum verecek bir cevap bulamıyorum ağlayacak gibi oluyorum karşılarında .Odamda ağlıyorum sonra.Kendi kendimi yiyorum bu düşüncelerle. Bu yüzden kendime olan öz güvenim hiç yok . İnsanların beni hep çirkin bulduğunu düşünüyorum .Konuşurken yüzüme baktıklarında sadece kusurlarımı gördüklerini ,benim varlığımın bir önemi olmadığını düşünüyorum. Sadece kusurlarımdan iğrendiklerini düşünüyorum . Ve toplum içinde bu yüzden hiç konuşmaya bile giremiyorum üstelik söyleyeceğim her şeyi karıştırıyorum sadece benim dış görünüşüm hakkında düşündükleri geliyor aklıma .Bir arkadaşım var ona anlatıyorum sadece bu düşüncelerimi ama onun bana verdiği tek cevap takma sen çok güzelsin. Bunlar bana yalan geliyor o kadar çok söyleyen var ki yüzüme karşı kusurlarımı. Çok kötü bir durumdayım .Çok kırılıyorum. Bunları düşündükçe başıma ağrılar giriyor . Lütfen bir öneri bekliyorum sizden. Ne yapmam gerekiyor