Yalnızlık bir düşünce mi?

Bu sonsuz hayatta, insan, hayvan, ağaç, bitki v.b binlerce kalabalık ve bolluk içinde kendimizi bazen ya da hep yalnız hissederiz. Yalnızlık dışardan aldıklarımız ya da alamadıklarımızdan değil, yalnızlık içsel bir karmaşa ve negatif duyguların toplamının düşünsel yansımasıdır. Bazen onlarca insanın içinde kendimizi yalnız hissederiz, hatta güçsüz olduğumuzu, anlaşılamayacağımızı, çaresiz olduğumuzu zannedip herkesten ve her şeyden uzaklaşırız. İçimizde biriktirip topladığımız bu negatif inançlar ile hayatın korkulu, zararlı yanlarına bakarak, kimseye güvenmeyerek, hayatın deneyimlerinden korkarak kendimizi yalnız bırakırız.

Yaşamda isteklerimizin olması ya da hep istediğimiz insanların, istediğimiz zaman yanımızda olması yalnızlık kavramını içimizde düzeltmez. Bazen dağ gibi insan içinde kendini küçücük, tek hissettiği gibi, bazen de yanında kimse yokken içsel gücü, ruhsal bilgeliği ile kendini dağ gibi hissedebilir. Neden başkalarına hep ihtiyaç duyarız? Neden hep birileri yanımızda olsun isteriz. Çünkü kendimizde, var oluşumuzda olan yeteneklerin, potansiyelin, bilgeliğin farkına varamadığımız gibi  birde  öğrenmeye bilmeye ihtiyacı olan ruhumuzu doyurmayı bilemeyiz. Başkaları yanımızda olunca ve kalabalık içindeyken , ruhumuzun açlığını hissetmediğimiz için o anlık  sadece egomuzu ve düşüncelerimizi eğlendirir ve oyalarız. Sonra kalabalık yanından gider ve boş bıraktığın ruhun ile baş başa kalınca kendini yine yalnız hissedersin. Hayata güvenmemek neden ki? Hayatın  her şeyimi güvensiz ya da biz mi öyle görüp seçiyoruz? İnsanların hepsi mi kötü ya da çok mu zalim yoksa biz mi bu kişileri hayatımıza çekiyoruz? Kendimizi yalnız hissetmek, kendimizi yalnız bırakmaktır. Kendimize, insanlara, hayata güvenmemek, hayatın dışında korkularla yalnız kalmaktır. Ruhunuza iyi gelen her şeyi ruhunuzda besleyin, büyütün, kocaman ve sonsuz yapın. Bakın ki o zaman sonsuzluğun içinde güvende olduğunuzu, güvenli insanlarla olduğunuzu görecek ve  kalabalık içinde olmasan bile içinde ki güzel bilgi kalabalığı ile büyüyüp, tekrar herkesle ve her şeyle bütünleşip mutlu olmayı öğreneceksin.