Sevdiğimiz insanlarla -eş, dost, kardeş gibi- kurduğumuz ilişkilerde neler oluyor da artık eskisi gibi tatmin olamıyoruz ya da tam tersi düşmanca, güvensiz hissediyoruz. . .

Bu konuda ileri sürülen bazı teoriler var.

Eksiklik teorisi: Uzmanların yapmış olduğu araştırmalara göre; iyi geçinemiyoruz çünkü NASIL YAPILACAĞINI BİLMİYORUZ. Kavga ediyoruz ama nasıl iletişim kurulacağını bilmiyoruz ya da başka bir deyişle ilişkimizdeki sorun çözme becerimiz yetersiz. Eğitim- Öğretim hayatımız boyunca kimse bize bunun nasıl yapılacağını öğretmedi. Tatmin edici bir ilişki istiyoruz fakat bunun oluşması için gereken beceriden yoksunuz.

Belki de iletişimin en önemli unsuru olan DİNLEME BECERİSİ. Karşımızdaki insanı dinlemek yerine savunmaya geçebiliyoruz. Kendi fikrimizi karşı tarafa onaylatmak için baskı kurup aramızdaki gerilimi arttırabiliyoruz.

Motivasyonel teori: Karşımızdaki insan ile yakınlaşmak için motivasyonumuz yoktur. Düşmança hissederiz, çatışmaların ortasında kalırız. Belki de bazen bu durum bizler için ödüllendirici olabilir. Kötü davranan birine karşı aynı tutumda olmak istememiz doğaldır. Bizi yıpratan biriyle, sıcak ve samimi ilişki kurma isteğimiz olmayabilir.

Birbirimizi nasıl sevmeyi bilmeme gerçeğinden, birbirimizi ya da karşımızdaki insanı istememe gerçeğine dönüşebiliyor.

ÖZSAYGI EKSİKLİĞİ teorisi: Kendimize gösterdiğimiz ilgiyi ya da beklentiyi karşı taraftanda alabiliriz düşüncesinde olabiliriz. Kendimizi sevmez ve saygı duymazsak, başka birini sevmemiz de zor olacaktır. Özsaygımızı geliştirebilirsek, diğer kişilerle sıcak, samimi belki güvenli ilişkiler kurabilecek duruma gelebileceğiz.
İlişki tükenmesi: ilişki içerisindeki olumsuzların zamanla arttığını fark ettiğiniz de sizin için bu ilişki stres kaynağı haline dönüşebilir. Bu noktada ilişkiniz için ayrılık/ boşanma sizin için en iyi seçenek haline dönüşebilir.

Bunların yanı sıra partnerinizle daha keyif verici etkinlikler planlayabilir, ilişkinizin heyecanlı zamanlarına dönebilir beraber vakit harcamaktan hoşlanabilirsiniz.