Menisküsler her dizimizde iç ve dış olmak üzere ikişer adet bulunan kıkırdak yapılardır ve diz ekleminin sağlığı için gereklidir. Bu dokular, dizin rotasyonel (burkulma) hareketleri ile yaralanabilir. Bu yaralanma, spor sahasında olabileceği gibi bazen basit bir çömelme ile de olabilir.
Menisküs yırtılmasının genç hastalardaki belirtileri, rotasyonel travma ile aniden başlayan ve süren ağrı, bazen hafif bir şişlik, bazen de takılma ve kilitlenmedir. Hasta, travma yerinden dizi kilitlenmiş şekilde de gelebilir. Bu kilitlenme sıklıkla dizin belli bir derecede kıvrık kalması ve öne doğru açılamaması şeklindedir. Tanı, MR ile konur. Kilitlenme varsa ve diz açılmıyorsa operasyonun çok gecikmeden yapılması gerekir. Ancak çoğu olguda ağrı kesicilerle ağrı azalınca eklem de açılabilir.
Dizin kilitlenmiş olması, eklem içine bir menisküs parçasının girmesi ve sıklıkla da bu menisküsün onarılabilecek şekilde yırtılmış olduğu anlamını taşır. Ancak, yırtık olup olmadığı, menisküsün neresinde olduğu ve ne yapılması gerektiği ameliyatta anlaşılır. Ameliyat, kapalı endoskopik (artroskopik) yöntemle yapılır.
Menisküs yırtıklarının çok önemli bir kısmı, arka boynuz dediğimiz arka 1/3'lük kısımda oluşur. Şekilleri değişik olur. Sıklıkla kova sapı yırtıklar, kilitlenmeye yol açar ve MR ile bu şekilde yırtıldığı genellikle anlaşılır. Bu yırtıklar, sıklıkla dikilerek iyileştirilmeye çalışılır. Bu konuda günümüz endüstrisi, cerraha oldukça yardımcıdır.
Üç değişik dikiş türü vardır. İçten dışa dikişler, dıştan içe dikişler ve tümü içeride dikişler. Yırtığın yerine ve cerrahın deneyimine göre, yırtığın büyüklüğüne göre değişen sayılarda, uygulanabilirler. Bu işlem, bir saat kadar sürebilir. Tümü içeride dikiş kullanıldığında, ayrı bir kesiye gerek yoktur. Ancak diğerlerinde dikişlerin dışarıya alınıp düğümlenmesi için 4-5 cm.lik kesilere gerek duyulur. Dikilen menisküsün iyileşmesi gerektiğinden, bir süre o bacak üzerine yüklenmemek ve koltuk değneği kullanmak gerekebilir. Tam iyileşme, 3-6 ay sürebilir.
Günümüzde birçok menisküs yırtığı dikilerek iyileştirilebilmektedir. Ancak menisküslerin dış % 30 kadarı kanlanmakta olduğu için diğer geri kalan kısımdaki yırtıkların iyileşme olasılığı düşüktür. Bu tip yırtıklarda, yırtık kısım alınarak menisküs düzgün hale getirilmektedir. Bu işlem, menisektomi adını alır. Menisküs dokusu ne kadar çok eksilirse, yıllar içinde o kadar çok kıkırdak kaybı görülebilir. Bu nedenle, menisküs dokusu olabildiğince korunmaya çalışılır.
Daha ileri yaşta ve kireçlenme hastalığı olan kişilerdeki menisküs yırtıkları, sıklıkla kireçlenmenin yanında ikincildir. Yani daha çok dejenerasyondan ileri gelir ve bu olgularda tek başına menisküs ameliyatı yapmanın genellikle yararı yoktur.
