Aile görüşmelerinde sıklıkla şunu duyuyorum ebeveynlerden: “Neredeyse oyuncak olmayan bir odada, 3 kübü çocuğun önüne koyup, kule yap dediler. Bizimki de yapamadı.” Evet, küpleri üst üste koymak önemli bir beceri; hem el-göz koordinasyonu açısından, hem de sözel açıdan (yönerge alımına bakmak adına). Ancak gelişimsel değerlendirme sadece bundan ibaret değil! Haklı olarak, bu şekilde yapılan bir gözlemden sonra, ailelerin kafası daha çok karışıyor ve profesyonellere karşı bir güven kaybı yaşanıyor.

Kapsamlı gelişimsel değerlendirme, hemen öyle 10 dakikada yapılabilen bir şey değil, önce bunu bilmek gerekiyor. Hem ailenin katkısı ile hem de çocuğun becerilerinin oyun içerisinde gözlenmesine göre doğru sonuçlara varılabiliyor. Dolayısıyla, önce bir aile görüşmesinin olması ve bu sırada ailenin çocuğunu anlatması oldukça önemli. Ailenin gözünde, çocuğun güçlü olan yanları, çocuğun desteklenmesi gereken yanlarını öğrenmek değerlendirmenin oldukça can damarı olarak nitelendirilebilir. Daha sonrasında ise çocuk gözlemi yapılmalıdır. Ailenin verdiği bilgiler ışığında, çocuğun sevdiği etkinliklerin üzerinden gidilmesi, başlangıç aşamasında ilişki kurma adına kolaylaştırıcı olacaktır.

Çocuk gözlemi sırasında çocuğun gelişimsel açıdan becerilerinin değerlendirileceği gibi, davranışsal ve iletişimsel alanda da değerlendirilmesi gerekmektedir. Yine küp örneğini kullanalım; çocuğumuz 3 kübü üst üste koyup kule yapmış olabilir. Ama bunu yaparken, karşısındakine baktı mı? Gülümsedi mi? Onay aldı mı? Yoksa küpleri üst üste koydu ve arkasını dönüp gitti mi? Kapsamlı bir gelişimsel değerlendirmede tüm bunları gözlemlemek gerekmektedir. Ancak bu şekilde bütüncül bir yaklaşım ile doğru sonuca ulaşmak ve çocuklarımızı doğru yönlendirmek mümkün olabilmektedir.