İntihar, kişinin kendi canına kıyması... En sevdiğinin, bütün kötülüklerden sakındığının... Nasıl bir şeydir? İnsan nasıl o raddeye gelir ve nasıl intihar eder?
Depresyon, şiddetli bir hale geldiğinde ve tedavi edilmezse, insan dünyayı koyu ve siyah bir dumanın arkasından görür. Bütün renkler siyaha döner.
İntihar çıkış yolu bulamamak, çaresiz, umutsuz hissetmek ve ölümü son çare olarak görmektir: "Beni ancak ölüm paklar!"
En son örnek, SMA'lı bir bebeğin annesi intihar etti. Baktım baktım, başörtülü bir kadıncağız... Allah'a inanan çoğu insan "Günah olmasaydı intihar ederdim!" der. Ama şunu biliyorum ki, bazen o sınır da aşılır, insan dayanamayacakmış gibi hisseder, tek kurtuluşu ölümde görür.
İntihar düşünceniz varsa, mutlaka bir psikiyatri uzmanına gidip ilaç alın ve düzenli kullanın.
İlacın yanı sıra terapi desteği de oldukça önemli ve etkilidir.
Aile desteği, sosyal destek çok önemlidir. Her şeyi içinize atmayın. Size göre çözümsüz gibi görünen bir sorun, belki yardımla çok kısa sürede çözülecektir.
Değiştiremediğiniz şeyleri, çözemediğiniz sorunları hayatınızın merkezine koymayın. "Neden böyle!" "Beni mi buldu!" "Ben şimdi böyle nasıl yaşayacağım!" tarzı düşünceler enerjinizi düşürmekten başka bir işe yaramayacaktır.
Stres, olaylarda değil, bizim o olaylara verdiğimiz anlamdadır. Aynı olayı yaşayan iki insandan biri intihar ederken, diğeri hayatına kaldığı yerden devam edebilmektedir.
Misal, çok iflas eden iş adamı danışanım oldu. "Ben sıfırdan bir yerlere geldim. Şimdi eksideyim ama, tekrar eski durumuma dönerim!" diyordu çoğu. Budur!
Bardağın dolu tarafını da görün: Yarısına kadar dolu bardağa "Yarısı boş!" da diyebilirsiniz, "Yarısı dolu!" da... İkisi de doğrudur, ama hayatımızdaki iyi, güzel yönleri de görmek ve şükretmek gerekir.
Ve şunu unutmayın: Her ne yaşarsanız yaşayın, destekle üstesinden gelirsiniz! "Kara gün, kararıp kalmaz!" Hiçbir acı, sonsuza kadar aynı şiddette sürmez! İllaki geçecek!
