Çocuklarınızla işbirliği

Anne ve babalar olarak çocuğumuzla iletişimimizde disiplini bozmamak adına bazı çekincelerimiz olabiliyor kuşkusuz. Çocuğumuzun gözünde hatasız olmak istiyoruz. Eğer bizi hatasız algılarsa dediklerimize güven duyup uyacağına inanıyoruz. Bu yüzden de koyduğumuz kuralları sorgulamasına izin vermiyoruz belki. Oysaki bu kurallara sorgulayabilirler ve hatta işbirliği içinde birlikte kurallar belirleyebiliriz!

Çocuklarımızla işbirliği halinde kuralları belirlemek, onların daha rahatlıkla bu kuralları benimseyip uymalarını sağlar. Kuralları belirlemede elbette anne ve baba en etkin taraf olmalıdır. Ancak çocuğun da gündelik yaşamı ve gereksinimleri göz önünde bulundurularak alınacak kurallar çocuğunuzun bu kurallara karşı çıkmasını engelleyecektir. Çünkü birlikte alınan bir karar olduğunu hatırlar. Bu durumu çocuk psikoloğu konusunda uzman olanlar şöyle tanımlar; anne ve babanın onun karşısında değil de yanında olduğunu algılar. Bu da inatlaşmaların önüne geçecektir. Örnek bir diyaloga bakalım:

Anne: Alışverişe gittiğimizde rafta gördüğün birçok şeyi almam için ısrar ediyorsun, biliyorsun.

Çocuk başıyla onaylar.

Anne: Hepsinden almayı canının çok çektiğini biliyorum.

Çocuk: Hepsi çok güzel.

Anne: Ama hepsini aynı anda alamayacağımızı da biliyorsun.

Çocuk: Evet.

Anne: Hepsinden almak istediğinde alışverişi bırakıp hemen eve dönmemiz gerekecek.

Çocuk: Ama ben seninle alışverişe gitmeyi çok seviyorum.

Anne: Öyleyse başka bir yol bulmalıyız. Senin elin boş dönmeni istemem ama her şeyi almamız için ısrar etmen de hoş değil.

Çocuk sessiz kalır.

Anne: öyleyse alışverişe gittiğimizde yalnızca istediğin iki şeyi alacağım. Diğerlerini almayacağız. Böylece sen de bir şeyler alabilmiş olursun, tamam mı?

Çocuk: Tamam.

Anne: Eğer anlaşmamıza uymazsan yine alışverişi bırakıp eve gelmemiz gerekir. Seçim senin… ya iki şey ya da hiçbir şey.