Çocuklarda iştahsızlık ve besini reddetme durumu birçok ailenin karşılaştığı sorunlardan biridir. Çocuğun besini reddetmesi, az yemesi ve yiyeceklerde seçici olması aileler için yemek vakitlerini stresli hale dönüştürebilmektedir. Çocukların sağlıklı beslenmesi aynı zamanda çocuğun sağlıklı büyümesi ve gelişmesi anlamına geldiğinden, iştah problemi olan çocuklarda beslenme davranışının düzenlenmesi önemlidir.
İştah sorununu çözümleme kısmına geçmeden önce çocuğun gerçekten iştah problemi olup olmadığının anlaşılması önemlidir. Çocuğun beslenme süresinin çok uzun olması, sıvı gıdalardan püre veya katıya geçememe, kendi başına yemek yememe, öğünlerin stresli ve yıpratıcı hale gelmesi, bir besini bir ayı geçecek şekilde reddetme gibi davranışlar çocuğun iştah problemlerini yansıtmaktadır. Eğer çocuğun abur cubur ile karnını doyurmasına izin veriyor sonrasında yemek yemesini bekliyorsak bu durumun çocuğun iştahsız olduğunu değil, ebeveynin çocuğu yanlış yönlendirmesi anlamına gelir. İştah problemi çocuğun kilo alımını, boy uzamasını negatif şekilde etkiliyor ise beslenme davranışında düzenlemelere gitmek elzem hale gelmektedir. Çocuğun büyüme sorunu var ise çocuğun besin alerjileri, yutma bozuklukları, kalp ve akciğer hastalıkları, reflü, bazı metabolik hastalıklar açısından değerlendirilmesi gerekir. Bu durumların yoksunluğu ile iştahsızlığın kaynağının davranışsal olduğu tespit edilir.
İştahsızlık ve besini reddetmenin davranışsal olduğunun tespitinden sonra, aile ilk olarak yemek yeme esnasında çocuğa yaklaşımını değerlendirmelidir. Çocuğun az yediği düşüncesi tüm ailede hakim ve sürekli bir konuşulan konu ise, çocuğa bu konuda yapılan baskı fazla ise çocuk bu stres ortamından uzak kalmak için besini reddediyor olabilir. Ebeveynlerin sabırlı olması, beslenme konusunda destekleyici yaklaşımı, çocuğu zorlamaması ve çocuğu kendi kendine yemek yemeye teşvik etmesi oldukça önemlidir. Ebeveynlerin tutumunun yanı sıra beslenme ortamının düzenlenmesi de yine önemli bir konudur. Çocuğun masa ile göz teması kuracağı şekilde oturtulması, yemek esnasında sadece yemeğe ilginin olması, yemek yenilen ortamda televizyon ve telefon gibi dikkat dağıtıcıların kullanılmaması gerekmektedir. Öğünlerin zamanlaması, beslenme tarzı ve zaman limiti belirli olmalıdır. Masaya tüm aile birlikte oturmalı, çocuğa yemek yeme adabı öğretilmelidir. Öğün süresi ortalama 20-30 dakika kadar olmalıdır. Öğünler günde 4-6 defa çocuğun midesini rahatsız etmeyecek porsiyonlarda verilmelidir. Çocuğun ilgisini çekebilecek, çocuğa özel tabak-kaşık-çatal gibi ekipmanlarla, yine çocuğun ilgisini çekebilecek tabak modelleri ile çocuğa sunulmalıdır. Çocuğun sevdiği yiyecekler ve sevmediği yiyecekler birbiri ile karıştırılabilir, bu sayede çocuğun besini denemesi sağlanabilir. Sadece çocuğun karnı doysun diye çocuğa abur cubur verilmemelidir, öğün aralarında şekerli içecekler ile çocukların iştahının önüne geçilmemelidir.
Çocuklarda iştahsızlık sorunu yaygın sorunlardan biri olmasına rağmen davranış değişikliğine odaklanılarak çözülebilecek bir meseledir. Burada ailenin sabırlı olması, çocuk üzerinde baskı kurmaması ve davranış değişikliğini destekleyecek metodları izlemesi sonucu olumlu sonuçlar elde edilecektir.
