Çocuğunuz bir şeyler için tutturuyorsa bu,
1) İstediği şey için size ısrar edecek kadar kendine ve size güveni var demek.
2) Sizde kredisi olduğunu biliyor, bir şey istediği için sevilmeme reddedilme ihtimalini düşünmüyor demek.
3) Yetişkin olduğunda istediği şeylerin peşinden gidecek gücü olacak demek.
O zaman çocuğum ne isterse yapmalı mıyım? Hayır, çocuk her isteğinin yerine getirilmesine değil, ihtiyaçlarının gözetilmesine ve anlaşılmaya ihtiyaç duyar. Onu hiç hayal kırıklığına uğratmayacak bir anne babaya değil, hayal kırıklığı yaşadığında bunu anlayacak bir anne babaya ihtiyaç duyar. Çocuğunuz şefkatli ve anlayışlı "hayır"ları hak ediyor.
Ağladığında, öfke krizleri yaşadığında duygularını düzenleyemiyor demektir ve bu çok normal. Burada çocuğun, kendi duygularını düzenleme becerisi olan bir yetişkine ihtiyacı var. Bu beceriyi yetişkinlerden görerek ve destek alarak geliştirebilir.
Bir kriz anında yetişkinin sakin kalabilmesi için ise kendisini suçlu ve saldırıya uğramış gibi hissetmemesi gerekir.
Anne-babanın suçlu hissetmesine neden olabilecek bazı düşünce kalıpları; çocuğumu iyi yetiştiremiyorum, ağlamasını durduramıyorum, ben başarısız bir anneyim/babayım...
Anne- babanın saldırıya uğramış hissetmesine neden olabilecek bazı düşünce kalıpları; çocuğum beni sinirlendirmek için böyle davranıyor, kızdırmak için, inat olsun diye, beni rahatsız etmek için yapıyor...
Kriz anlarında bunları düşünürken sakinleşmek mümkün değil. Ama belki şunu hatırlamak iyi gelebilir:
"Çocuğum kendini sakinleştirebilmek için çok küçük. Bu beceriyi yavaş yavaş geliştirecek. Yaşadığı şey her neyse onu anladığımı bilmeli. Bu kriz birazdan elbette bitecek."
