Bir çocuk dünyaya getiren anne kendisini unutur. Artık dünya yeni gelen bebeğin etrafında dönmektedir.Anne kendisi için yemez ,içmez. Yaptığı herşey bebeğin ihtiyaçlarına yöneliktir. Bebeksiz bir yere gittiğinde kendisini çok rahatsız hisseder. Bu durum uzun süre devam ederse bebek bu duruma alışır. Anne ayrışma döneminde doğru kural ve sınır koyamazsa kontrol çocuğa geçer.
Artık herşeyin hakimi odur.Kafası karışık ve ne yapacağını bilemeyen anne kontrolü çocuğa bırakır.Artık çocuk ebeveyndir. Bu durumu yaşayan çocuğun da kafası karışır. Çoğu zaman gücünün üstünde kararlar almaya başlar. Etrafında ona yol gösterecek ve onu durduracak güvene insanlar yoktur. Okula başladığında okulda da öğretmenin ve arkadaşlarının annesi gibi davranmasını bekler. Ama bulunduğu ortamda herkes kral ve kraliçedir.
Uyum sağlaması çok güç olur. Sıklıkla oyunlardan atılır. Bu duruma anlam veremeyen anne ve çocuk hatayı hep dışarda arar. Uzun sıkıntılar yaşayan çocuğa ya bir önlem alınır ve durum düzeltiler ya da hata kabul edilmez ve yalnız kral ve kraliçelerin derin yaralarla yalnızlaşmasına göz yumulur.Bu kral ve karaliçelerin ilerde yeni kral ve karaliçeler yaratmesı hiç te beklenmeyen bir durum olmasa gerek.
