Bağımlı kişiliğin 2 temel göstergesi vardır.
Birinci gösterge; Yetersizim inancıdır.
Tek başına olduğunda kendini yetersiz ve çaresiz hissedersin. Sorunlarla baş edemeyeceğini, günlük hayatını bile yönlendirmede zorlanacağını hissedersin.
Kendine güvenin azdır. Kendine güvenmediğin için kararlarına da güvenemezsin. Kararsızlık hayatında önemli rol oynar. Sürekli çevrendekilere danışmaya ve senin adına karar vermelerine ihtiyaç duyarsın.
İkince Gösterge; Yalnızlık kaygısıdır.
Yalnız kalmak senin için ciddi bir kaygı nedenidir. Kaygının arka planındaysa yalnız kalırsam baş edemem, sorunların üstesinden gelemem ve çaresiz kalırım düşünceleri vardır.
Tek başına bir yere gitmek istemez, gitmek zorunda kaldığında kendini çok rahatsız hissedersin. Sürekli bir ilişki içinde olmaya ihtiyaç duyar. Tek başına kaldığında sorunlar karşısında, ebeveynin kaybetmiş bir çocuğun yaşadığı panik ve çaresizliği hissedersin.
Burada şunu ayırt etmek gerekir. Çaresiz ve yetersiz hisseden sen değil, içindeki kaygılı çocuktur. Çareszilk hissetmen çaresiz olduğun, yetersizlik hissetmen yetersiz olduğun anlamına gelmez. Muhtemelen çocukluğunda fazla koruyucu yaklaşıldığı ve özerklik ihtiyacın tam olarak karşılanmadığı anlamına gelebilir.
Ancak Bu durum değişebilir. Bağımlılık yapısıyla ilgili farkındalığını derinleştirdikten sonra, kendini destekleyip, tek başına bir şeyler yaptığını deneyimledikçe, özerklik ve özyeterlilik duygularını geliştirdikçe bağımlılık şemasının gittikçe zayıflayacak ve hayatının merkezi olmaktan çıkacaktır.
