Daha ne gelebilir ki başıma? Bunu hak edecek ne yaptım ki? Neden ben?
Ve benzeri sonsuz yargılamalar…
Yaşadığım acı öyle hapsetmişti ki beni, bir çıkış bulamıyordum. Her günüm, bir önceki günümün aynısı, hep acı, hep mutsuzluk.
İşte böyle bir durumda, hayat kesiştirdi yollarımızı Bülent Bey ile.
İlk görüşme; beynimde şartlamalar, Bana ne diyebilir ki? Nasıl yardımcı olabilir ki?
Tüm ve benzeri kurgularla kapının önünde buldum kendimi ..!
Yaşamımda tutunduklarımın, doğru bildiğim yanlışlarımın aslında sadece benden, yaşamımdan, mutluluğumdan yitip gidenler olduğunu anlamamda, bir yol gösterici, bir rehber oldu bana.
Yaşadığım yoğun acıya rağmen, hayat bu işte diyebilme gücünü, yaptıklarım veya yapmadıklarımla, kısacası her seçimimle mutlu olmam gerektiğini gösterdi bana.
Yardım elin, yol göstericiliğin için sonsuz teşekkürler.
Son söz;
Vicdan aslında kötü bir şeydir. :)