Merhabalar. 60 yaşındaki annemin 15-20 yılı aşkın bir süredir şizoaffektif bozukluk tanısı var ve tedavi alıyor. Kendi annesinde ve kardeşlerinde de birtakım psikiyatrik bozukluklar var. Hem genetik olarak ailemde birçok kişide psikiyatrik hastalık olması hem kötü bir aile hayatı içinde büyümüş olmam ve annemden dolayı bir sürü çocukluk, ergenlik travmasına maruz kalmamdan dolayı kendimi risk altında hissediyorum. 23 yaşındayım ve tıp öğrencisiyim, stres dolu bir akademik hayatım ve sevginin şefkatin bulunmadığı depresif bir aile yaşantım var. Genetik olarak yatkınlığımı bir kenara koyacak olsam bile bu yaşantının içimdeki güzel olan tüm duyguları yavaş yavaş öldürdüğünü ve agresif-negatif-kronik depresif bir insan haline dönüştüğümü fark ediyorum. Asıl kafama takılan konu ise ben prolaktinoma sebebiyle etken maddesi dopamin agonisti olan bir ilaç (dostinex) kullanıyorum ve bunu uzun yıllar boyunca kullanmam gerekecek. Şizofrenideki pozitif semptomların sebebinin dopamin aşırı aktivasyonu olduğunu bilmemden ötürü acaba kullandığım bu dopamin agonisti ilaç bende hastalığın ortaya çıkışı için predispozan bir faktör olur mu diye endişeleniyorum. Annem gibi olmaktan çok korkuyorum ve annem tedaviye çok geç ulaşabilmiş bir hasta, bu yüzden de artık kontrol altındaki hali bile çok içler acısı. Kendim için ileride benzer bir psikiyatrik hastalığın gelişme ihtimaline karşın rutin psikiyatrik kontrol, mr tarzı bir rutin önerir misiniz?
Selam geçmiş olsun. Annenizin durumu sizde başedemeyeceğiniz kadar çok kaygı yaratmış sanırım. Bu nedenle bu durumda psikiyatriye başvurmanız uygun olur