motivasyon

Merhaba, hocam. Deyerli vaktinizi ayirip okuduğunuz için teşekür ederim. Ben aşırı derecede kendini sevmeyen beyenmeyen ve hep kendini eleştiren herşeyde hatayı kendisinde gören biriyim. Bahtımdan da hep şikayetçiyimdir. Hukuk bitirdim bu yıl. Bu özelliklerimin mesleğimde başarılı olmama engel ola bileceyini düşünüyorum. Cok kitab okudum her sabah kendime söz veriyorum ki düzelicem, kendimi sevicem ama günün ortasında öyle bi şey oluyoki yine bahtıma küsüyorum. Artık bi korku var bende. Mesela, bi mağazada bluz beyendim diyelim ikirengi de cok guzel. Ama sora birini hiç giyemiyorum. Diyerine de bi şey oluyor. Artık hep endişe duyuyorum bi şeyi beyenirken çünki øncesinde böyle oldu. Ve ya bir defa olsun mağazada aldığım en ufak bi şeyi bile incelemesem mutlaka eve getirince bi sorunu çıkar ve bengeri dönüp iade etmeli olurum. Aslında sorunum çok. Ama bu bahtımla bi barışsam belki herşey çözülür diye umuyorum hep. Hergün ' bahtım yok, Allah bana neden çirkin bahtı vermiyoo demekden' bıktım. Bir arkadaşım var. Herkes sen ondan güzelsin diyo ama nedense onu hep yakışıklı iyi kalpli insanlar buluyo beni ise kaba saba çirkin kişiler. Ya da benim karşıma çıkan erkeklerin nerdeyse tümü aynı sadece bedenler farklı diye bilirim. Ben ne kadar zarifsen o kadar kabalar. Çok uzun yazdım hocam. Özür dilerim. Ama nerden başlasam?