Lütfen bakın

16 yaşındayım.İnsanları sevmiyorum.Hiç tanımadığım birinin ölümünü duyunca bile günlerce ağlayan biriyim aslında.Fakat kimseyle konuşasım,iletişim kurasım gelmiyor.Buna ailem de dahil.Yaşıtlarımı Mutlu eden şeyler beni etkilemiyor.Sınavlar,sevgililer vs..Benimle yakın olmak isteyen birini direk uzaklaştırıyorum kendimden.Sevgilisi için ağlayan bir arkadaşım olduğunda gidip teselli edemiyorum çünkü acısı beni yalnızca tahrik ediyor.Daha umursar gibi olmak istiyorum,bu yaşta bu kadar bıkmış olmak istemiyorum.Fakat sorunumu bilmeden Nasıl çözeceğim onu da bilmiyorum.