Kontrol...
Esra hanım merhaba, benim 2,5 yaşında bir kızım var.İsmi Göksun. yaklaşık 1 yaşından itibaren mükemmel konuşabilmesine rağmen diğer çocuklarla karşılaştığında asla iletişim kurmuyor. onların yanına yaklaşmıyor. benim yanımdan ayrılmıyor. aslında tüm ihtiyaçlarını dile getiren, ne istediğini söyleyebilen bir çocuk. Belirli bir zaman geçse bile yinede kendinden -büyük yada küçük-diğer çocukların oyununa katılmıyor. fakat sürekli oynadığı bir arkadaşı var (9 yaşında) o bize geldiğinde onunla oynuyor, oynamasında bir sıkıntı olmuyor.1. sorunumuz bu. 2. ve daha önemli sorunumuz ise şöyle. Esra hanım, benim kızım yaklaşık 3 -4 aydır istediği olmazsa -mantıklı yada mantıksız- yapmazsak ağlama krizi ile başlayıp, öfke nöbetlerine dönen bir durum sergiliyor. o durumda bana vuruyor. yüzüme hırsla eline ne geçirirse vuruyor. ama sadece bana yapıyor. babaya abiye bakıcıya asla yapmıyor. ve değil istediğini yapmamak yapsam bile uzun süre sakinleşemiyor. ben çıkmaza girdim, istediği olmalımı yoksa bırakayım ağlasın mı??? Hangisi onun gelişimi için doğru bir davranış olur. Onu yaralamak, üzmek istemiyoruz.benim sorularımı cevaplarsanız çok sevinirim.... şimdiden teşekkürler...
Merhaba Gülderen Hanım. Daha kapalı ailelerde büyüyen çocuklar sosyal Açıdan daha tutuk olabilirler. Çocuğun mizacı da bu durumu etkileyebilir. Çocuğunuzun yarım gün kreşe gitmesi hem sosyal hem de zihinsel Gelişimi açısından yararlı olacaktır. Ebeveyn olarak Çocuğunuza duygularını düzenlemeyi ve sınırları öğretmelisiniz. Bu yaşta öfke nöbetleri sık görülür. Ancak bazı ön sinyaller vardır, belki onları farkederek dikkatini yeni birşeye yönlendirip öfke nöbetinin önüne geçebilirsiniz. Size ya da Başkasına vurması vs. uygun değil, bunu net ve kararlı bir ifadeyle çocuğa söyleyin ve bir süre ilgi göstermeyin. Birkaç dk gibi kısa süre odasına gönderebilirsiniz. Engel olamazsanız onu sakinleştirmek için sarılın, dokunun ama ağladığında istediğini yapmayın. Sorun düzelmezse mutlaka bir çocuk psikiyatrına başvurmanızı öneririm.
