Yaşıtlarını kabul etmeme, kardeş kıskançlığı ve bebek gibi davranma

Hocam merhaba 4 yaşında bir oğlum var. Yaşıtlarıyla ve kendinden küçüklerle (yenidoğan bebeğe kadar) bir arada olmak istemiyor. Özellikle tepkili oldukları da dayısının kızı halasının kızları kuzen çocukları gibi. Bir dönem çocuklar en ufak mızırdağında kendi daha şiddetli şekilde ağlayıp ağlamasını durduramadığını söylüyordu (Daha çok dayısının kızı ağladığında) niye ağladığını sorduğumuzda üzüldüğünü söylüyor ama ifade etmediği edemediği başka bir şey var gibi. Onları görmek istemediğini sevmediğini söylüyor onlar bir araya gelecek olurlarsa ben varsam bana yapışıyor ağlıyor olmadığım zaman en yakında kim varsa ona sarılıyor. Bu durum nerdeyse 1 yıldır var ve son zamanlarda daha da şiddetlendi ve yakın çevremiz tarafından da oğlumun yanında eleştiri yapılıyor kimi tarafından da espri konusu oluyor artık çocukların olduğu ortamda bulunamıyoruz. Bu arada kreşe okula müthiş şekilde karşı 2 günlük bir denememiz oldu ve bir daha gönderemedik ama daha deneme olmadan kreşe gitmeyeceğini söylüyordu şu an hala anneanne bakıyor. Kardeş konusunda da sıkıntılı uzun bir süredir onu ikna etmeye çalışıyoruz ama istemiyor oyuncaklarımı alır kırar beşiğime yatmasın odam girmesin arabama binmesin sana anne demesin babama baba demesin böyle sıkıntıları var. Ayrıca oğlum 2 yaş 3 aylığa kadar nerdeyse hiç konuşmuyordu ama bir anda çok güzel bir Türkçeyle ve kelime hazinesiyle konuşmaya başladı ama diğer konularla eş zamanlı olarak birden bire bebeksi kelimelerle konuşmaya başladı ayrıca yanağımı emme refleksi var beni özlediğinde canı yandığında üzüldüğünde rahatsız olduğu sıkıldığı ortamda hemen hatta emi emi diyerek yaklaşarak yanağımı emer gibi yapıyor.. Bunlar için nasıl bir yol almamız gerekiyor yardımcı olursanız seviniriz. Oğlum kendini çok yıpratıyor çocuklar konusunda bizde onun bu denli üzülmesine ve çevrenin baskısına dayanamıyoruz pedagoga mı yoksa psikolağa mı gitmek lazım bilemedik cevabınız için şimdiden teşekkürler iyi çalışmalar.