Kendi kendine konusma

Iyi gunler iyi calismalar Fevziye Hanim ; 37 yasinda yurt disinda ikamet eden bir erkegim ve 3 yildir evliyim. Internet'te dolasirken bir annenin size , cocugu icin soyledikleri dikkatimi cekti. Oglunun kendi kendine konustugunu mimik hareketlerinin degistigini , sordugunda da utanip kactigini yazmis..Ben de bu annenin cocugu gibi bir cocukluk gecirdim.. Kendimi bildim bileli kendi kendime konusuyorum , hala da devam ediyorum. Bunu yaparken yalniz kaldigim dakikalari seciyor ve baskasinin gormemesine ozen gosteriyorum. O anda yasadigim ruh halini ise asiri konsantrasyon veya transa gecmek diye yorumlayabilirim. Dusundugum seyler gerceklikle ilgili veya ilgisiz olabiliyor.Elime genellikle bir kalem alip sag elimi oynatarak yapiyorum konusmayi. Herhalde yasadigim dis olaylarda ki duygusal yogunlugun etkisiyle bir bosalma surecidir diye tahmin ettim ve yorumladim hayatim boyunca. Bu konuda her hangi bir sikayetim olmadi ancak bu yasta halen devam ediyor olmasi sizce normal mi? Veya onerebileceginiz bir sey var mi? Simdiden tesekkurler.