İntihar çözümmüş gibi geliyor
Merhaba, ben 29 yaşında evli bir bayanım. Kafamdan intihar düşüncesi hiç çıkmıyor sürekli nasıl intihar edebilirim yollarını arayıp düşünüyorum. Annemi 12 yıl önce meme kanserinden kaybettim. Bu sebeple kontrollerimi yaptırıyorum.kafam bununla meşgul ve her kontrole gittiğimde çok ağır üzüntü ve travma yaşıyorum annemin ölümü acı çekişi ağrıdan nefes alamadığı için bağırışı hala kulaklarımda. Geçen yıl göğsümde atipik hücre içeren kitle bulundu takip ediliyor.Bu daha da çok artmış bir risk demek ve kansere dönüşme olasılığı mevcu.Ayrıca ailevi riskim de yüksek. Bu yüzden psikolojim iyice bozuldu ve yaşamaktan soğudum.Aşırı stres içindeyim hiçbir şeye odaklanamıyorum. Sürekli kötü ihtimalleri düşünüp ağlıyorum. Akademisyenim, çalışmak içimden gelmiyor bir yıldır kendimi bıraktım.Hiçbir şey yapmak içimden gelmiyor kolum bile kalkmıyor kafamı toplayamıyorum. Birkaç ay sonrası için bile plan yapmıyorum sürekli ölüm düşüncesi aklımda. Kanserden önce davranıp acı çekmeden ölmek istiyorum. Sürekli kafamda bu düşünce var kolay yoldan intihar yöntemleri araştırıyorum uzun zamandır. Hatta bunu düşünmek beni rahatlatıyor bütün sorunların çözümü gibi düşünüyorum.Bazen yüksek bir yerdeyken kendimi aşağıya atasım geliyor bazen bileklerimi kesesim geliyor korkuyorum. Ailevi problemlerimiz var ve ailemden pek kimse ile görüşmüyorum.Problemli bir ailede büyüdüm, 5 yaşlarımdayken dayım tarafından taciz edildim ve bu konuda akrabalarımız beni suçladılar.hatta dayak bile yedim bu yüzden.Onlara çok kızgınım.Eşimle de problemlerimiz var beni hayal kırıklığına uğrattı güvenim kalmadı psikolojim de ilişkimizi etkiledi ve artık ona da katlanamıyorum. Zaten şu an iş sebebiyle ben yalnız yaşıyorum. Sanki yavaş yavaş zaten hayattan uzaklaşıyrum istediğim uyur gibi ölmek.Bu düşünceden kurtulamıyorum bunlar hep kafamda.Uzun saatler ağlıyorum.Belki tedavi edilmesi gereken bir şey değildir doğru olan bu diye düşnyorum kısaca kafam bununla meşgul.ne yapabilirim bu durumdan çıkmak için
Merhabalar, yazdıklarınız ağır bir depresyon içerisinde olduğunuzu anlatıyor. Herhangi bir yöntemle yaşamınıza son vermiş olmak hayatınızın sona ermesi dışında bir anlam taşımayacaktır. Çözüm ise özgür bir birey olarak yaşarken bulacağınız sağlıklı, mutlu, huzurlu ve kendi ayakları üzerinde durabilen biri olarak yaşamanın yolunu bulmaktır. Annenizi kaybetmiş olmanız ve onun meme kanseri genetik yükü ile yaşamanız elbetteki zordur. Ancak meme kanseri riski olan kadınlara uygulanan önleyici yeni bir çok yöntem bulunmuştur ve geliştirilmeye de devam edilmektedir (Angelina Jolie'e uygulanan operasyon gibi). Çocukluğunuzda başınıza gelen olayla ilgili size destek olmayan akrabalarınızı da zaten hayatınızdan çıkarmışsınız. Yetişkin birey olduktan sonra geleceğimizi sağlıklı bir şekilde kurabilmek geçmişte her ne yaşanmış olursa olsun kendi sorumluluğumuzda olacaktır. İçinde bulunduğunuz depresyon nedeniyle yaşamda ki olumsuzlukları olduğundan ağır hissetmek ve olumlu şeyleri de görmezden gelmek olağandır. Bu nedenle zaman geçirmeden yakınınızda ki bir psikiyatri uzmanıyla görüşmenizi tavsiye ediyorum. Alacağınız antidepresan ilaç tedavisi ve psikoterapi desteği sonrasında eşinizle ilişkinizi gözden geçireceğiniz evlilik danışmanlığı ve aile terapisi sürecide evliliğinizle ilgili doğru kararı vermenizi sağlayacaktır. İyilik dileklerimle Dr. Bülent Çelikel
