Merhabalar, ben 23 yaşındayım.Bipolar bozukluk ve panik atak tedavileri görüyorum.Ben durumumu devlet hastanesinde ki psikiyatrime bahsettim, fakat net bir cevap alamadım.Ben ölümümün, ilgisizlikten olacağını düşünüyorum.Neredeyse krizlere dönüşmüş durumda.Bazen acile gitmek için yada gittiğimde ciddi birşeyim varmışçasına, gerçek bir sorunum varmışçasına ilgilenmeleri için bolca ilaç içmek istiyorum.Daha önce ilk panik atak tecrübemde gayet iyi ilgi görmüştüm.Gerçek bir sorunum varmışçasına ilgilenmişlerdi.Böyle anne arıyor gibiyim, biyolojik olmayacak şekilde.Ama beni çok sevecek, başımda oturup, başımı okşayacak ve benim için ağlayacak birini arıyorum.Her ortamda sıkılıyorum.Açıkça konuşmak gerekirse, insanlarla sahte samimiyetler kuruyorum, ihtiyaçlarımı karşılamak için, söylediklerini dinlemiyorum bile, yapmacık yakınlık gösteren davranışlarda bulunuyorum.En kötüsü etrafımda benimle ilgilenecek birisi kalmadığında, kriz geçiriyor gibi oluyorum ve ölmek istiyorumi açıklanamayacak bir bunaltı.Terapi alacak maddi durumum yok.Akademik makale, kitap vs. ne önerirsiniz ?
Bulmak bu ara zor ama kaygılarımız korkularımız iyi bir kitap.Yaşadığınız durum güvenlik arayıcı davranış ,size yardım edebilecek birini yanınızda istiyorsunuz tedavinizle bunlar düzelecektir.Devlet hastanesine başvurmanız önemli.