24 yaşındayım, küçüklüğümden beri evde annemden şiddet gördüm. Daha 7 yaşındayken ve içine kapanık bir kız olarak anaokulunda öğretmenimde fiziksel şiddet uyguladı. Sınıf arkadaşlarımın yıllarca alay konusu oldum, hatta bu öğretmen üstümü çıkartıp beni iç çamaşırlarımla bırakıp sınıfımdaki bir erkeğe beni keseletti. Bir yıl boyunca bu şiddete maruz kaldım. Evde anlatabileceğim kimse yoktu. Aradan yıllar geçsede o travmayı üzerimden atamıyorum. Anneme karşı tarif edilemez bir öfkem var, 17 yaşımdayken beni dövmeyi bırakıp iyi anne olmaya çalıştı. Sınıfta o kese olayından sonra her erkekten tiksiniyorum, insanların bana dokunmalarina tahammülüm yok. Nasıl evleneceğimi bilmiyorum. Yaşım geçtikçe imtihanlarim dahada büyüyor, kendimi çok yalnız ve değersiz hissediyorum. Hiç kimse beni sevmiyor, hayatımda hiç bir sevgi yaşamadım, hiç bir kucaklaşma görmedim ben. Her gece ağlıyorum, ben olmasaydım insanlar çok daha mutlu olurlardı.
selam fatma,ben konya dan ayrıldım şehir değiştirdim,öncelikle aile hekimine gitmeni tavsiye ediyorum.kendini ifade etmekte zorlanırsan yazmanı hatta bu mesajı doktorunla paylaşmanı tavsiye ediyorum.