Çaresiz yaşam

Merhabalar. 22 yaşında, 10 yıllık bipolarım ve 3 aylık evliyim. Aşırı korumacı helikopter kişilikte ebeveynlerim var. Hayatım boyunca eğitim hayatımdan, arkadaş çevreme, yemek, içmek ve hatta kişisel bakımıma kadar müdahale ettiler. Evde babam anne annem de babam yerindeydi. İç çamaşırlarımızı bile babam yıkar ve asardı. Özgüven eksikliğinden hiç dostum ve çevrem yok. 5 ay evden çıkmadığım oldu. Beni koruduklarını düşündüler. 12 yaşında hastalık belirginleşir iken 50 saat uyumadığım 15 saat uyuduğum vakitler oldu. Hastaneye yatmaz isen ambulans gelecek bütün mahalle görür dediler. 3 ay hastanede kaldım. Hipotiroidi, hipertansiyon gibi sorunlarım çıktı. Çok zor bir nişanlılık evresi geçirdim. Eşim 38 yaşında. Haksızlıklara uğradım. Benim annem ve babamla aynı apartmanda oturuyoruz. Eşimin ailesi ne nikahtan önce ne de nikahtan sonra evimize uğramadı. Kına gecesine ve nikaha gelmediler. 2 bilezik, ikinci el 500 TL gelinlik , 300 TL bindallı ile gelin oldum. Üstelik nikahtan 3 gün sonra eşimin reşit olmayan bir akrabası ile alkollü iken mesajlarını yakaladım. Yine alkollü iken ay dönümümüz de yan komşusu çocuklu abla dediği kişiyle sohbetini gördüm. Benim telefonumdan o kişiyi aradı, konuşmayı gösterince beni mi takip ediyorsun sen deyip üzerime yürüdü sonra gece 5'te evi terk etti. Kimliği al git adliyeye pazartesi dedi. Beni ilk haftadan asık suratlı olmak ,ailemin yetiştirme tarzından beceriksiz olmakla suçladı. En acısı da şayet hamilelik olursa kürtaj olacaksın yoksa bebek pasak içinde büyüyecek ve kötü anılacak dedi. Stresten 20 kilo aldım, başka kadınları parmakla gösterip yanıma yakış dedi. Bunlar 6 ay nişanlılıkta ve 3 aylık evlilikte yaşadıklarımın sadece %50'si. Kimseye anlatamıyorum. Ailede ikinci bir boşanma şoku yaşansın istemiyorum. Artık kendi gururumu geçtim düşmanlarım çok ve pes edersem sevinecekler. Size anlatmak istedim, aylardır içimde tutuyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Ne düşünüyorsunuz? Çok teşekkür ederim.