Merhaba Doktor Hanım. benim 5,5 yaşında atipik otizm teşhisi konmuş bir kızım var. birçok alanda çoğu şeyi aştık. mantık yürütüyor, (mesela geçen gün bana ' anne ben ne zaman sütyen takıcam büyün ce mi? 15- 16 yaşına gelin ce mi?' dedi. dün de 'cenaze ne demek' diye sordu) sorular soruyor, gayet güzel konuşuyor. çok güzel resimler yapıyor. okuduğumuz kitapları resimleyip bize anlatıyor. yada yeni hikayeler uydurarak resimliyor. müzik konusunda da çok iyi şu anda piano dersi alıyor. anaokuluna gidiyor ve bu sene de devam edecek. şuan ki en büyük sıkıntımız takıntı. gittiği her yerde sahiplendiği bir eşya veya oyuncak var ve kimseyi dokundurmuyor, kimseyle paylaşmıyor. evimizin camından çocuk parkı görünüyor. eğer onun bindiği salıncağa başka biri bindiyse öfke nöbeti geçiriyor. yada evimizin zilini biri çalsa o benim zilim başkası çalmayacak diye yine kriz çıkıyor. bu örnekler o kadar çok ki. daha önceden 1 kaç taneyken şimdi o kadar çeşitlendi ki. bu durum eşimin de benim de psikolojimizi bozdu. ama aslında olması gerekeni de biliyor. ' o herkesin salıncağı, amcalar çocuklar binsin diye yapmışlar' diyor. 5 dk sonra benim salıncağıma bindiler diye ağlıyor. böyle zamanlarda ne yapmalıyız. duymazlıktan mı gelelim. açıklama mı yapalım. ne yapacağımızı şaşırdık.
Evet, prensip olarak takıntılarla ilgili tek bir kere açıklama yapıp, daha ileri açıklamada bulunmamak en idealidir. Ancak başa çıkamıyorsanız, bir çocuk ve ergen psikiyatrına başvurarak ilaç tedavisine geçmeniz de en uygunu olur. Saygılarımla Yrd. Doç. Dr. Neslim G. Doksat www.doksat.com