Ezici Otorite:

En zarar verici olmasa bile en ürkütücü olanıdır. Çoğunlukla babalar bu durumun sıkıntısını duyarlar. Evde, baba her zaman öfkeli olursa en küçük bir suç sayılacak davranış karşısında gürlerse, haklı ya da haksız her olay karşısında kaba kuvvet kullanırsa, her soruya tepeden inme yanıt verirse, çocuğun her hatasını cezalandırırsa, ezici bir otorite söz konusudur. Babanın sebep olduğu bu korku ortamı tüm aileyi, çocukları, anneyi dehşet içinde bırakır hem çocukları aşırı korku içinde bıraktığı, hem de anneyi hizmetçiden farksız bir duruma düşürdüğü için zararlıdır.

Mesafeli otorite:

Çocukların saygı göstermeleri için, onlara arada sırada konuşulmasına belirli bir mesafenin bırakılmasına, buyruk verir gibi konuşulmasına inanan bir çok ana-baba vardır. Bu tür otorite yaşlı bazı aydın kişilerce benimsenmiştir.

Gurura Dayalı Otorite:

Bir tür mesafeli otorite olarak değerlendirilir. Her insanın birtakım değerleri vardır. Fakat bunların daha değerli ve önemli olduklarını sanırlar. Bu gururlarını çocuklarına da belli ederler. Değerlerinden övgüyle söz ederler. Başkalarına tepeden bakarlar. Çoğunlukla babalarının etkisinde kalan çocukların da bu övünme havasına girdikleri görülür.

Bilgiççe Otorite:

Böyle bir durumda anne-baba çocuklarla daha çok ilgilenseler, eğitimleriyle ilgili olarak daha yoğun bir çabanın içine girseler bile bürokratlıktan kurtulamazlar. Sözcüklerin kutsal olduğuna, çocuklarının kendilerini dinlerken titremeleri gerektiğine inanırlar. Soğuk bir tavır takınarak isteklerini iletirler. Bunların kanun gibi geçerli olduğuna inanmışlardır.

Eğitim Yoluyla Otorite:

Böyle bir durumda ana-baba sonu gelmeyen bir takım tumturaklı ve açıklayıcı konuşmalarla çocuğun yaşamını tam anlamıyla zehir ederler. Birkaç kelime ile gönül alıcı bir şekilde söyleyeceklerine anne ya da baba çocuğu karşısına oturtur, sıkıcı ve uyutucu bir konuşma yapar, söz konusu kişiler görkemli konuşmalarının pedagojik içerikle dolu olduğunu sanırlar. Böyle bir ailede ve neşesiz olurlar. Anne-baba bilge görünmek istedikleri ölçüde çocuktan uzaklaşırlar.

Sevgiye Dayalı Otorite:

Toplumumuzdaki hatalı otoritenin en yaygın biçimini oluşturur. Birçok anne-baba buna inanmıştır. Çocukların her denileni yapmaları, anne-babalarını sevmeleri, bu sevginin hak edilmesi için baba sevgisinin gösterilmesi gerekmektedir. Sevgiyi yansıtan sözcükler, öpücükler, okşamalar, sevgisel yaklaşımlar çocuktan esirgenmez. Eğer çocuk denileni yapmazsa hemen; “Yoksa anneni-babanı sevmiyor musun?” denir. Anne-baba çocuklarının gözlerinin içine bakarlar, sevgi ve şefkat göstermelerini isterler.