Ne acı ki sevgi, iletişim, muhabbeti eşler içeride sadece menfaatle aradıklarında ruhsal bir boşluk yaşıyor. Bu boşluğu tarif ederken bir kadın diyor ki sadece cinsellik yaşadığımda eşim benimle sohbet ve iletişim halinde onun dışında ne sohbet ne istişaremiz var. Bu durumda evlilik kurma amacı sorgulanmalı. Bir birey evlenirken sadece bir insana kendi ihtiyacını karşılamak maksadıyla mı yaklaşıyor yoksa sevgi, muhabbet ve anlayış ve bunları tamamlayacak unsurları sağlıyor mu ?
Erich Fromm un bir sözü var. Olgunlaşmamış sevgi , ’’Seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var’’ der. Olgunlaşmış sevginin söylediği ise ‘’ Sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum’’dur. Hayatta evlenme amacı menfaat uğruna olan insanlar bir gün menfaatlerinin acılarını yaşarlar. Yani bu kalıcı olan değil geçici olan bir durum. Oysaki sevgiyle başlayan bir evlilikte menfaat aranmaz çünkü sevginin olduğu yerde karşılıklı emek vardır. Emek verilen bir ilişki sevgi, muhabbet, anlayış, hoşgörü, sadakatle tamamlandığında menfaate yer kalmaz.
Sadece cinsellik yaşadığında eşiyle sohbet eden bir eş sağlıklı bir evlilik kurmuş değildir. Ruhları bir olmayan sadece bir ihtiyaç için bir araya gelen ve birbirinden bir haber yaşayan eşler bir yuva kurmuş gibi görünse de o yuvada ruhsal boşlukta olan birey vardır. Bu durumda kim bilir sırf sevmediği için katlanan sırf ekonomik anlamda bağımlı olduğunu düşündüğü için mutsuz bir yuvaya mahkum hisseden kaç insan vardır. İnsan öncelikle kendini tanımalı neyi isteyip neyi istemediğini bilmeli. Neyi neden istediğini bilmeyen ve öylesine yaşayan bir insan nasıl huzurlu olabilir ki ?
Birbirine sırf el alalem ne der diye mahkum gibi yaşayan insanlarla dolu hayat. Bu mahkumluğa kendini esir etme. Hayatına cesaret penceresinden bakmaya ne dersin ? Peki ya elalem değil de senin kalbin ne diyor ? Senin aklın ne diyor ve doğru olanı sırf korkularınızdan dolayı dile getiremiyorsanız varlığınıza , fikirlerinize değer vermiyorsanız gerçekten varlığınızı hissediyor musunuz ?
