Beyin geçmiş ilişkileri kullanarak güncel deneyimleri anlamlandırır. Bu da gerçekliği çarpıtma riski doğurur. Mesela terapist nötral bir duruş sergilediğinde danışan bir anda "neden bana öyle sert baktınız?'' diye sorar.
Aslında bu bakışı anlamlandıran ötekinin geçmiş nesne ilişkileridir(anne,baba,kardeş, diğerleri vb...). Buna benzer bakışlar kişinin geçmiş ilişkiler dünyasında her zaman "sert" olduysa terapist ya da bir diğerinin nötral duruşunu sert algılayacaktır. Gerçekliğin bu şekilde çarpıtılması da ilişkileri bozma ihtimali taşır. Farklı bir örnekle açıklayacak olursak, karşımda biri var, bana kendi ile ilgili bir şeyler anlatıyor. Dinliyorum, benim herhangi bir duygu vermeden (nötral) duruşum karşısında bir anda cümlesini bitiriyor. Geçmiş ilişkilerindeki ‘’nötral’’ duruş kişiyi içindeki bir duyguya götürür. Kişi bunun farkında bile değildir. Farkında bile değil. Çünkü OTOMATİK. Geçmişte yaşadığı ilişkilerden oluşturduğu otomatik bir örüntü. Belki geçmişi bile hatırlamıyor.
Ne oldu az önce diyorum. Farkında bile değil. Bir şey olmadı ki diyor. Cümleni apar topar bitirdin ne oldu orada? Biraz düşününce sıkıldığın sandım diyor. Ama ben sıkılmadım, ne oldu da benim gerçekliğimi yanlış değerlendirdin? Bilinç dışı şekilde geçmiş referans alınarak oluşturulan otomatik davranış örüntüleri bu tarz öz farkındalıklar biriktikçe değişmeye başlar. Ve iyi haber şu ki; geçmişi hatırlamasanız bile olur. İşte terapide bu deneyimlerle yeni bir dünyaya adım atmanıza yardımcı olur!