Kalp krizi ile yatırılıp, kanama meydana gelen hastalarda hastakalımın ve ölümün daha yüksek olduğu biliniyor. Bu hastalardaki kanamaların önemli bir bölümü giriş yeri kanamalarıdır. Kasıktan yapılan anjiyografide giriş yerine bağlı kanamanın, el bileğinden (radiyal) yapılan anjiyografiye göre daha sık olduğu zaten bilinmektedir. Bu çalışmanın asıl amacı, radiyal arter kullanımı ile kanama komplikasyonunda meydana gelen azalmaya, kalp ve damar hastalıklarında azalmanın da eşlik edip etmediğinin değerlendirilmesi idi.
RIFLE-STEACS (Radial Versus Femoral Randomized Investigation in STElevation Acute Coronary Syndrome) çalışmasına, şikayetlerin başlamasından itibaren ilk 24 saat içinde acil anjiyografi ve stent işlemi uygulanan kalp krizi hastaları alınıyor. Çalışmaya 1001 hasta alınıyor, 500’ü radiyal, 501’i femoral girişime ayrılıyor. Çalışma 30 gün içinde kalp kaynaklı ölüm, inme, kalp krizi, damarda tekrar tıkanma ve kanamadan meydana gelen olumsuz klinik olaylar toplamını değerlendiriyor.
İstenmeyen olayların tümü değerlendirildiğinde radiyal grupta %13.6, femoral grupta %21 sıklıkta gerçekleştiği görülüyor (p=0.003).
Femoral yol ile karşılaştırıldığında, özellikle kalp kaynaklı ölüm (%5.2’ye karşı %9.2) ve kanama (%7.8’e karşı % 12.2) saptanıyor. Hastanede kalış süresi el bileğinden girişimde daha düşük bulunuyor. Giriş yeri kanamaları ise radiyal grupta %60 daha az görülüyor.
Sonuç olarak kalp krizi ile başvuran hastalarda el bileğinden yapılan anjiyografide, hem giriş yeri kanaması, hem de toplamda ölüm, kalp krizi, inme atağı ve kanama çok daha az saptanmıştır. Bu çalışma el bileğinden girişimin, kasıktan yapılan girişime üstünlüğünü kanıtlamıştır.
