Eyvah! Babama benziyorum

Anne ve babalarla yapılan seminerlerde, toplantılarda bizlerin de sıklıkla kullandığı bir tekerlemeyi söyletiriz onlara;

“Ben sen değilim, ben sen olmak için gelmedim bu  dünyaya,  sen ben değilsin sen ben olmak için gelmedin bu dünyaya”

Bu tekerlemeyi söylettikten sonra onlara çocuklarının, kendileri olmadıklarının farkındalığını yaşatmak isteriz. Tekerleme bittikten sonra kabul edici başlar sallanır. Ve biliriz ki bu farkındalık yaşatılmıştır anne ve babalara. Artık çocuklarının özgün ve özgür bir birey, onlardan  bağımsız bize benzeyen ama biz olmayan bir birey olduklarının farkındalığını yaşatmışızdır.

Peki ya evlatların anne ve babalarına benzemeleri onlarda nasıl bir duygu uyandırır? Evlat gözüyle anne ya da babaya benzemek nasıl bir şeydir?

Bir akşam arkadaşımın evinde koridordan odaya geçerken bir boy aynasının yanından geçtim, orada boy aynasının olduğunun farkında olmadan. Hani yolda yürürsünüz yanınızdan biri geçer, bakmazsınız ama görürsünüz onun geçtiğini. İşte o anda yanımdan babamın geçtiğini hissettim. Elini arkaya doğru kıvırmış, hafif öne doğru eğilmiş hızlı adımlarla yürüyordu. İki adım geri attım ve bir baktım ki yanımda boy aynası var ve aynada ben. Elini arkaya doğru kıvırmış ve hafif öne doğru eğilmişim. “Eyvah dedim o anda Eyvah ben babama benziyorum. 

Çok anlaşamazdık babamla onun huylarını çok sevmezdim, hatta bir sürü davranışından rahatsız olur utanırdım, çok konuşurdu, gevezeydi. Herkese, her olaya, her şeye söyleyecek bir şeyleri vardı. Askerdi,  emrederdi,  buyururdu, sinirliydi, sabit fikirliydi, inatçıydı. Babama benzemek benim için kötüydü.

Bir gün hiç beklemediğim bir  zamanda babamı kaybettim. çok üzüldüm. çok ağladım. Artık ona son yıllarda kızmıyordum, kırılmıyordum.  O koskaca  sapasağlam asker adamın öleceğini düşünemiyordum  da . Yazın iyileşecek ve ben yine ona masaj yapmaya  devam edecektim.  ama  gitti.

Onu kaybettikten sonra tekrar aynaya  baktım ve yine babamı gördüm Aynadaki  görüntümde.  İyi ki baba, iyi ki sana benziyorum dedim.

Kendime baktıkça seni görüyorum, sana karşı olan özlemim biraz olsun hafifliyor.  İyi ki baba, iyi ki sana benziyorum dedim;  iyi ki senin çok konuşma, iyi konuşma özelliğini almışım. İyi ki senin duygusallığını, senin insanlığını, senin iletişim becerini, senin müziğe karşı olan yeteneğini, senin  dürüstlüğünü, senin iyi baba olabilme özelliğini almışım bak şimdi bu değerlerle ekmeğimi kazanıyorum, ailemle, sevdiklerimle, dostlarımla, arkadaşlarımla mutlu bir hayat geçiriyorum. İyi ki sana benzemişim. Teşekkür ederim dedim. 

Hepinize, size benzeyen - benzemeyen tüm sevdiklerinizle, güzel bir ömür diliyorum.