Ergenlik dönemi yaşamın kaoslarının bir araya toplandığı bir dönem olarak adlandırılabilir. Bu kaosların içinde en yoğun görülen ise aile çatışmalarıdır. Süreç genelde ağır ve yıpratıcı ilerlemektedir ancak aileler sakin ve sabırlı tutumlarını koruyabildikleri sürece bu dönem gayet rahat atlatılacaktır.
Ergenlik döneminde ebeveyn ve çocukları arasında çatışmaların olması aslında normal bir süreçtir. Burada önemli olan bu çatışmaların sıklığı ve sonrasında yatışıp yatışmadığıdır. Ergenlik döneminde ebeveynleriyle hiç çatışma yaşamayan aşırı uysal olan çocuklar gelişimlerinin sağlıklılığı açısından daha düşündürücüdür.
Bu dönemin sağlıklı atlatılması için ebeveynlerin ergenle kuracağı güven, sevgi ve destek bağını içiren iletişim çok önemlidir. Ebeveyn ve ergen ilişkisinin temelinin sağlamlığı çocuğun diğer ilişkilerine ve toplumla olan bağlantısına yansıyacaktır.
Eğer ergen ailesi tarafından desteklendiği duygusunu hissederse adımları daha sağlam olacak ve kendine güveni onaylanacaktır. Ancak tam tersi olarak ergen desteklenmediğini hissettiği durumlarda aileden uzaklaşarak bulmak istediği samimiyet ve manevi gücü dışarıda arayacaktır. Bu durumlar genelde olumsuz arkadaşlıklar edinme, kötü alışkanlıklara yeltenme gibi durumlarla sonuçlanabilmektedir.
Ebeveynler çocuklarıyla çatışma yaşadıklarında nasıl davranmalılar?
Kesinlikle sakin tavırlar sergilenmelidir. Saldırganca yaklaşılan her tutum çocuğun daha karşıt cephe almasına yol açabilir.
Ebeveynler davranışlarında tutarlı olmalılar. Tutarsız davranış sergileyen anne babaların çocuklarında da tutarsız tutumlar belirecektir, böylelikle çocuk hangi konuda nasıl yaklaşacağını karıştıracağı için çatışmalar artacaktır.
Çocuk hırçın bir iletişim dili kullanıyor olsa bile ebeveyn dinginliğinden ödül vermemelidir. Böylelikle model olma daha iyi yansıyacaktır.
Ebeveynlerin çocuklarının kişisel özelliklerini biliyor olması sürecin daha kolay ve sağlıklı ilerlemesini sağlayacaktır. Bu nedenle çocuklar çok iyi gözlemlenmeli, geliştirilmesi gereken yönler saptanmalıdır.
Herhangi bir çatışma yaşandığında çocuğun neden problem çıkardığı ya da çatışmanın neden kaynaklandığından çok ne hissettiğine önem verilmelidir. Böylelikle çatışmanın altında yatan duygu çözümlendiğinde sorunun temeline odaklanılmış olunacak ve çocuk kendisiyle empati kurulduğu hissini yaşayacaktır.
Ebeveynlik sadece ergenlik döneminde değil çocukların yaşamının her alanında belirli zorluklarla başa çıkmayı gerektiren bir roldür. Bu rolün sağlıklı şekilde yaşanabilmesi için doğru iletişim çok önemlidir. Ebeveynler ne kadar doğru iletişim kurabildiklerini düşünse bile bazen bazı çatışmalar, öfke nöbetleri kaçınılmaz olacaktır. Bu gibi durumlarda mutlaka bir uzman desteği alınmalıdır.
