Çocukluktan ergenlik dönemine geçişte “gençlerle iletişim” büyük önem kazanır. Anne, babalar ile öğretmenlere gençlerin gelişmesine ve yetişmesine katkıda bulunabilmeleri için iletişim becerilerini yeniden gözden geçirmeleri ve geliştirmelerinde yarar vardır.
Gençlerle olumlu, yapıcı, destekleyici ilişkiler kurmak için onları gerçekten dinleyip dinlemediğimizi kendi kendimize sorarak işe başlamamız gerekir. Çocuklarımızla yapacağımız yapıcı tartışmalar onların ufuklarını geliştireceği gibi, sağlıklı tartışma biçimlerini de öğrenmelerine yardımcı olacaktır. Onları soru sorma yönünde yüreklendirmek, yanıtları arama açısından da katkı sağlayacaktır. Gençlerle iletişimde en olumlu iletişim türü “açık iletişim”dir. Açık iletişim; demokratiktir, yapıcıdır, esnektir, kendiliğinden gelişir, denemecidir, soruna yöneliktir ve diyaloğa dayanır. Açık iletişim; kontrol edici, baskıcı, katı ve otoriter tutumu içermez.

       Anne babalar ile öğretmenlerin; gençler için belirsiz olan konularda bilgi vermesi, merakını gidermesi, sorunlarına yanıt vermesi, açık iletişim yoluyla olur. Ergenlik dönemi ile ilgili değişimler, üreme sistemi, adet dönemi, cinsel gelişme ve işlevler, cinsel tutum ve davranışlar öne çıkan temalardır. Sağlıklı cinsel gelişim bilgisini kazandırılması, cinsel kimliğin oluşmasına da yardımcı olur. Gençlerle olan birlikteliklerle anne, babalar ile öğretmenlerin de görüşleri gelişir. Diyalog yoluyla anne, babalar ile öğretmenlerin, ergenlik dönemi konuları üzerinde ortak bir anlayışa varma çabası, gencin ufkunu, bilgilerini ve düşüncelerini genişletme etkileşimi, sorunun çözümü için gerçekçi ve geçerli yolların üretilmesi ancak sağlıklı bir iletişimle sağlanabilir.

       Anne, babalar ile öğretmenlerin kendilerini gencin yerine koyarak, olaylara onun bakış açısıyla bakmaları, gencin duygularını ve düşüncelerini doğru olarak anlamalarıyla olanaklıdır. Yetişkinlerin gencin açısından bakabilmesi, kendilerini gencin yerine koyabilmesi önemli bir iletişim yaklaşımıdır. Çocuğun ve gencin kendiliğindenliği ile yetişkinin akılcılığı birleştirilerek yaratıcılık ve gelişme desteklenir.

       Gençlerle kurulacak iletişimde onların temel gereksinimlerine yetişkinlerin duyarlı olması bir zorunluluktur. Anne, babalar ve öğretmenler ile gençler arasındaki görüşmelerde; gençlerin yeme, içme, bedensel gelişme ve büyüme gereksinimlerine, gelişme ortamının güvenliğine, karşılıklı güvenin sağlanmasına, güvenli çözüm yollarının bulunmasına, karşılık ilgi, sevgi, saygı ve hoşgörüye, gencin ergenlik çağında kendi kendine güven ve saygı duymasına, kendini gerçekleştirmesine ve onurunu korumasına ve ergenlik çağında kendi gücünü göstermesine yardımcı olmaya özen gösterilmelidir.

          Ergenlik çağındaki gençlere kendini tanıma ve geliştirme olanağı etkili bir rehberlikle desteklenebilir. En etkili rehberlik yolu; davranışlarımızla örnek olmakla başlar. Rehberlik, genç için kendisini ve çevresini tanımasına yardım eden bir süreçtir. Ergenlik çağındaki gençlere cinsel gelişim konularında yardım da bir rehberliktir. Ergenlik sorunlarının yarattığı zorlamayı, gerilimi en aza indirmek için gençlerle birlikte konuların ve soruların irdelendiği ve üzerinde konuşulduğu bir iletişim olanağı yaratmalıdır. Pek çok anne, baba ve öğretmen çocuklarıyla ya da öğrencileriyle cinsel gelişimi tartıştıklarında otoritelerinin sarsılacağı ya da “yüz göz” olacakları endişesini taşırlar. Oysa nesnel, korku ve endişelerden arınmış, saygılı, yalın bir yaklaşımla aktarılan bilgiler, çocukla aramızda daha sağlıklı bir ilişkinin kurulmasına yol açacaktır. Anne, baba ve öğretmenlerin rehberlik yaparken terapist olmadıklarının bilincinde olmaları, gerektiğinde ilgili bir uzmana danışmaları sağlamaları gerekir.