Çocukların büyüdükçe artan temel ihtiyaçları şöyledir:
- Fiziksel bakım ve koruma,
- Duygusal yakınlık ve kabul,
- Uyarım ve öğretme,
- Çocuğun yaşına ve gelişimine uygun tutarlı disiplin ve kontrol,
- Aşamalı özerklik edinmesi için çocuğa şans verme ve cesaret verme böylece çocuk kendi hayatının kontrolünü aşamalı olarak alabilir.
Araştırmalar gösteriyor ki, çocuğun gelişimi için evdeki duygusal ve sosyal iklim çok önemlidir.
Gelişimin Psikososyal Basamakları
- Doğumdan 4 yaşına kadar çocuğun, başkalarına güven duymaya ihtiyacı vardır.
- Daha sonra 4-5 yaşında çocuk insiyatif almaya başlar ve gerçeklik testi yapar, hayali oyunlar oynar ve yetişkinleri taklit eder. Ebeveynin katı disiplini, müdahalesi ve fazla korumacı tavrı çocuğun bu tutum ve davranışlarında başarılı olmasını engeller.
- 6- 11 yaş arasında gerçek görevini okulda da sürdürür, akademik ve sosyal becerileri geliştirir. Çok fazla talep, yarışma ve kişisel sınırlılıklar çocukta kalıcı başarısızlığa neden olabilir.
- 12-15 yaş arasında çocuklar kimliklerini, yaşamdaki rollerini sağlamlaştırırlar (Erikson, 1968).
- 15 yaşından yetişkinliğe kadar aile dışındaki her iki cinsle yakın ilişkilerin olması söz konusudur.
Bebeklere Ebeveynlik Erken Bağlanmalar:
Anne ile bebek arasındaki bağlanma, çocuğun ihtiyaçlarını anlamak adına gereklidir. Yakın anne-bebek ilişkisi annenin bebeği emzirmesini kolaylaştırır. Karşılıklı farkındalık ve birbirini iyi tanıma bağlanmanın gelişmesi bakımından önemlidir. Bunu, yabancıya karşı nasıl davranma izler. Annenin bebeğe davranışlarını; annenin yaşı, kültürel ve sosyal geçmişi, nasıl bir ebeveyn deneyiminin olduğu, kişiliği, bebeklerle olan geçmişteki deneyimi ve hamilelikteki, doğumdaki deneyimleridir.
Anneler doğumdan hemen sonra yakın temasla bebeklerine bağlanırlar ve bu bağ biyolojik olarak çok güçlüdür. Annenin çocuğuna karşı ilk tepkileri bebekten ayrılmasıyla bozuluyorsa bu; uzun dönemde anne-çocuk arasındaki ilişkinin sonuçlarını negatif yönde etkiler. Sonrasında bağlanmanın oluşması zorlaşır, anne de çocuğuna bağlanamaz ve çocuğuna karşı yabancılaşır. Dolayısıyla, bu kritik periyodun sonucu anneler için korkunç olur.
