Çocukluk, yaşamın en karmaşık bi o kadarda neşe dolu geçen yıllarıdır. Bu dönem içiserinde bir çok güzelliği barındırdığı gibi çeşitli sorunların varlığını taşır. Bunlar arasında en sık karşılan şikayetlerden birisi çocuklarda öfke sorunudur.
Yaşamın her aşamasında öfke bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır ancak son dönemlerde çocuklarda öfke problemi şikayetinin fazlalığı dikat çeker. Bebekler hoşlnmadıkları bir durumla karşılaştıklarında ağlayarak tepki verirler. 2-3 yaş gurubu çocuklarda bağırma, vurma sık gözlemlenir. Daha büyük çocuklarda ise öfke vurma, bağırma, inatlaşma, tam tersi davranışlarda bulunma, çevreye karşı tepki duyma, uzaklaşma, sorumluluklarnı yerine getirmeme olrak yansır.
Saldırganlığın sebepleri araştırıldığında, en büyük etken çocuğun enerjisini boşaltabileceği uygun ortamın olmaması olarak belirtilmiştir. Bunu, çocuğun enerjisini nasıl boşaltacağını bilmemesi takip eder. Çocuklar çok hızlı gelişim göstermektedirler. Bu gelişim süreciyle beraber enerjileri de sürekli artmaktadır. Bu enerjiyi doğru yollarda aktaramayan çocuklar da bize aşırılık olarak gelen diğer meşru olmayan yollara yönelirler. Burada yapılması gereken ebeveynlerin bilinçlendirilip var olan enerjiyi çocuklarının doğru noktaya aktarmasına destek olmaktır.
Bunu çocukların elbecerilerini geliştirerek, dış çevreye açılmasına destek olarak, kumla-çamurla-hamurla oynamasına fırsat tanıyarak, herhangi bir spor alanına yönlendirilerek, ebeveynler ile fiziksel boğuşmalar yaparak, eğer bu tarz imkanlar yoksa en azından bir top yardımıyla dahi bu enerjinin aktarılması sağlanabilir. Böylece çocuklar dış bir etken olmadığı sürece sakinleşeceklerdir.
En önemli noktalardan biriside aile ortamının nasıl olduğudur. Şiddet gören çocuklar şiddet uygular. Öncelikle aile ortamında bir şiddet döngüsü varsa eğer bu sonlandırılmalıdır. Çocuklar fotoğraf makinası gibidir. Gördüğü her şeyi dikkatle inceler ve uygulamak, taklit etmek ister. Bir davranışı öğrenmesi için bir kere görmesi yeterli olacaktır çünkü henüz beyinleri çok taze, algıları çok açıktır. Bu nedenle yanlarında sergilenen davranışlar ve kullanılan kelimeler çok dikkatle seçilmelidir.
Öfke sorunu olan çocuklara hiçbir şekilde öfke ile yanıt verilmemelidir. Sorunlarına saldırganlıkla cevap gören çocukların saldırgan davranışlar sergilemesi kaçınılmazdır.
Onunla bu davranışları üzerine konuşmak, verdiği zararları açıklamak, neden öfkeli olduğunu dinlemek, çözüm önerileri üretmek, iletişim becerilerini geliştirmek için çabalamak doğru yaklaşımlar olacaktır.
Çocukların öfke ile bir şeyler elde etmesine izin verilmemelidir. Bu konuda ebeveynler kararlı davranmak durumundadır. Kararınızdan dönmeniz ile çocuk bunu bir fırsat haline getirip yeniden kullanacaktır. Sorunlarla nasıl baş edebileceğini öğrenen çocuk, problemlerini saldırganlıkla çözmek yerine ürettiği çözümleri devreye sokacaktır.
Bu tarz çocuklar iyi izlenmeli ve çok geç kalınmadan bir çocuk psikoloğuna başvurulmalıdır.
