Sizi bilmem ama ben hangi taşıt olursa olsun cam kenarlarında oturmayı tercih ederim. Bizi bir yerden bir yere ulaştıran taşıtların içerisinde dünyaya açılan penceredir cam kenarları. Aslında tüm yaşamsal yolculuğumuzun penceresidir cam kenarları.
Kimileri için içsel bir hesaplaşma yeridir. Gözler dışarıya bakar ama hiçbir şey görmez sadece “keşke şöyle söyleseydim neden söylemedim ki?” ya da “Neden ben böyleyim” gibi benzeri söylemleri adeta o camların ardındaki dünyaya haykırır. Bakışlarıyla her bir hesabı, o bakıp ta göremediği binalara, arabalara bulutlara, ağaçlara bırakır geçer.
Bazıları için gözyaşlarının saklandığı, ağlayan bakışların gizlendiği yerdir cam kenarları. Islak ve buğulu gözler dışarı bakar ama yine görmez hiçbir şey. Gözler sadece, içindeki acıyı, üzüntüyü ve gözyaşlarını akıtan olayları görür camın yansımasında.
Bir sınava yetişmeye çalışan bir öğrenci için heyecanını dağıttığı, kaygılarını korkularını yaşadığı, bindiği araç gitmiyormuş ta sanki kendi koşuyormuş gibi hissettiği yerdir cam kenarları.
Nice şiirler gelmiştir akla. Cam kenarlarından bakarken nice besteler yapılmıştır. Nice senaryolar yazılmıştır nice tasarımlar gerçekleşmiştir. Bunun gibi yazıların oluşmasına ilham olmuştur cam kenarları…
Hızla sevdiklerine ulaşmaya çalışırken, özlemini, hasretini yaşadığı yerdir tatlı bir tebessümle.
Hiç bitmeyeceği sanılan yolların bitip de ama ulaşılmak istenen yere gelindiğinde, özlem duyduğumuz sevdiceğimizi ilk gördüğümüz yerdir cam kenarları…
Kendi kendine terapi yapar cam kenarlarında insan. Duygularıyla yüzleşir, düşüncelerini değerlendirir ve sorular sorar. Masmavi gökyüzünü, oradan oraya giden taşıtları, koşuşturan insanları, denizi , ırmağı, nehri, gölü gördükçe insan var olduğunu yaşadığını hisseder cam kenarlarında. Bazen soğukta olsa başını yasladığı dinlendiği yastığıdır cam kenarları. Yorgunluğunu çıkardığı geceyi gündüze kavuşturan uzun yolculuklarda arkasını yasladığı duvardır.
Kimi zamanda bir tablodur; yeşilin kırmızının morun karıştığı rengarenk dünyada, Yaşadığı yerin mesela Mersin’in güzel bir enstantanesini bize gösteren bir resimdir cam kenarları.. Düşündüğümüz, hissettiğimiz, kendimizle baş başa kaldığımız, hayallere daldığımız, tanımaya çalıştığımız dünyayı algıladığımız beynimizi temizlediğimiz, derin bir nefes çekerek yorulduğumuzu hissettiğimiz, Yaşamın içindeki bir çok olaya şahitlik ettiğimiz yerdir cam kenarları..
Sizi bilmem ama benimki ; “Cam kenarı olsun lütfen”
Psikolog Y. Eray Varol
