✔️Dizide var ya hani, anne baba arasında gerginlik olduğunda ( ki dizideki baba modeli son derece dürtüsel-kendini durdurmakta zorlanan bir baba olmasına rağmen) mutfağa gidilir, tartışıp gelinir, sonra çocukların yanına gelince neşeli hallere girilir, çocuğun da sanki dünya yansa umrunda değildir. İşte bu ancak dizilerde, filmlerde olur ☺️Çocuğun umrunda değil midir gerçekte, umrundadır elbette. Bunu hepimiz biliriz ancak bilmezden geliriz.
✔️Son dön...emde anne babalar arasında çok yaygın bu tavır. Korumacı bir duyguyla çocuğun sıkıntıyla, sorunla, üzüntüyle karşılaşmasına engel oluyoruz. Göz yaşlarımızı içimize akıtıyoruz özetle. Sonra çocuğumuz da rol yapmaya başladığında panikliyoruz, 'içine mi atıyor yoksa' diye! . Biz içimize atınca çocuğumuz da içine atıyor.
✔️Çocuklar sorunları nasıl karşılayacağını da anne babalarından öğrenirler. Üzüntü de hayatın parçası olduğuna göre neden üzüntümüzü de çocuklarımızla paylaşmıyoruz? Neden 'şu an üzgünüm' demiyoruz? Neden çocuğumuzun rol yaptığımızı anlama ihtimalini aklımıza getirmiyoruz?
✔️Lütfen gerçekçi olalım artık ‼️ Şu an üzülüyorum-ağlarsam ancak rahatlayabilirim diyebilelim. Şu an kızgınım diyebilelim. Doktora gideceğimiz zaman 'bu bir sorun ve bunu çözmek için doktora gidiyoruz' diyebilelim. Ona iğne yapılacağı zaman acıyacak diyelim.
Gerçek dışı vaatler vermeyelim. Olmayacak şeyleri olduruyormuş gibi davranmayalım.
Aile olmanın sürekli neşeli kahkahalar atmaktan ibaret olmadığını, üzüntünün de acının da hayatın parçası olduğunu gösterelim. Ona dürüst olalım ki o da bize güvensin, omzumuzda rahatça ağlayabilsin
✔️Sözün özü, 'ağlamak güzeldir, süzülürken yaşlar gözünden, sakın utanma' ☺️ ❤️
