Özkiyim düşüncesi

Ayşe Hanım, merhaba. Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla son dönemler sizin için çok zor ve eziyet verici şekilde geçmiş. Belki okulunuz hariç değer verdiğiniz hiçbir şey kalmamış, belki size meslek hariç hiçbir şeyin hiçkimsenin (varsa anne- baba kardeş gibi) değer vermediğini/katmadığını hisseder olmuşsunuz. İçiniz uğradığınızı düşündüğünüz (uğramadınız demiyorum, ama konuları da bilmiyorum) haksızlıklar nedeniyle öfkeyle intikamla acıyla dolmuş. Bu nedenle o kimselere bir ders vermek ya da bir süre boyunca tadlarını kaçırmak amacıyla hem hayatınızı hem de tırnaklarınızla kazıdığınız kimbilir gecelerce saatlerce tek başınıza çalışarak kazandığınız okulunuzu mesleğinizi feda etmek isteyecek kadar acımış canınız. Ders vermek, can yakmak bu kadar önemli, canınız, mesleğiniz, geleceğiniz bu kadar önemsiz hale gelmiş. Buradan bana soru soranlar genelde bir konuda yardım isterler, siz sadece durum belirtip yapacağınız şeyler hakkında bilgilendirme yapmışsınız. Bu beni yapmayı düşündüğünüz şeyin ciddiyeti hakkında epey endişelendirdi. Siz benden bir yardım ya da tavsiye istememişsiniz aslında, ama yine de, merak ediyorsanız tavsiyelerimi söyleyeyim: Olması gerektiği gibi, özünüze dönün, biraz UYSAL olun. Öyle bir eşiktesiniz ki, o mezuniyete katılarak ya da katılmayarak o günü atlattıktan sonra Türkiye'nin bir yerinde çalışmaya başlayacaksınız. Sizi okuldan bilen, tanıyan, sevmeyen, iftira ve dedikodu yapan kişiler, 80 milyonluk Türkiye'nin içinde birkaç yüz kişi olarak dilüe olacaklar. Belki birkaç ayda bir ya da yılda bir birisine rastlayacak ya da rastlamayacaksınız. Okulu kazanamayacağınızı düşündüğünüz bitiremeyeceğini düşündüğünüz zamanlar, bundan emin olup ağladığınız zamanlar çok olmuştur (anksiyete bozukluğu hastası olduğunuzu söylüyorsunuz). Yeni bir yerde yeni başlangıçlar yapacaksınız. Karşınızdaki insanlar önyargı ve iftira ile kirletilmemiş olacaklar. Ya da tanıyan birisi bir şeyler anlatsa bile siz okuldakinden farklı başlangıç yaparsanız insanlar bu dedikodunun etkisinde kalmayacaktır. Eğer "ben her yerde gittiğim insanlarla bir süre sonra sorun yaşiyorum, kesin burada da yaşarım" diyorsanız, o zaman ilişki kurma biçiminizde bazı uygun olmayan özellikler vardır. Bunlar düzelebilir, düzeldiğini defalarca gördüm, kendi hastalarımdan, meslektaşlarımın hastalarından ve kendimden . Mesleğe başlayınca Terapiye başvurun. Daha önce başvurduysanız ve fayda görmediyseniz bir daha başvurun. Bakın onlar iftira atarak kıymet vermeyerek, mobbing yaparak size karşı diyelim ki 10 puanlık suç işlediler. Eğer siz canınızı sadece "bu okuldakilere bir ders vermek için" yok ederseniz, 100 puanlık 1000 puanlık suç işlersiniz, size karşı şimdiye kadar en kıymet vermemiş, en haksızlık yapmış en kötü davranmış kişi birden siz olursunuz. Sizi bir kişi öldürmeye kalksa ve bunu defalarca yapsa o kişiyi hapse attırırsınız kızarsınız korkarsınız sevmezsiniz. Size diğer kişiler iftira dedikodu mobbing yapmişlar ama bir kişi var ki sizi defalarca öldürmeye teşebbüs etmiş ve şimdi de plan yapiyor. Bunlardan artik sizin kendinizi sevmediğinizi anlıyorum. Lütfen diğer kişilere kızdığınız ve düzeltmek istediğiniz kadar kendinize de bir tokat atın, kendinize gelin. Mesleğe başlayınca terapiye gidin dedim, ama şimdi de hemen bunaltınızı, anksiyetenizi, kontrol altına almak için psikiyatriste başvurun, gerekirse başka okulda, gerekirse özelde. "param yok" derseniz ben de size derim ki "kendinizi öldürünce zaten kullanmadığınız, cebinizde kalan paranız işe yaramayacak." Birisi kendini öldürdüğü zaman evet, etrafındaki insanlar şok olur sarsılırlar. Bir süre heyecan verici ve korkutucu bir haber olur. Sonra aylar yıllar içinde "bizim okulda bir kız vardı" diye başlayan konuşmalar "zaten sorunları vardı" diye başlayan hatta tam tersini kanıtlamak için yapmış olsanız bile "belki de gerçekten tacize uğramadığı ortaya çıkınca kaldıramayıp yaptı" gibi konuşmalar geçecektir, hatırlandıkça. Hayalinizdeki şey tam hayal etttiğiniz gibi olsa bile; -örneğin herkes hakli oldugunuzu anladı-, dedikoducu olan birçok kişi depresyona girdi, sizin ölümünüzde etkisi olduğunu düşünüp harap oldu, sizin canınız bu kadar kıymetsiz mi? İnsanlar annesi babası ölünce, cocukları ölünce yıkılırlar, o zaman bile zamanla yaslarını atlatırlar. yoksa yaşayamazdık, canlıdan çok ölünün oldugu bu dünyada bir an bile ölümler peşimizi bırakmazdı. Yani en istediğiniz şeyler bile olsa bu işin doğası gereği insanlar bu olayi atlatacak. bir intikamdan daha önemli canınız. lütfen birincisi acil yardım, ikincisi mesleğe başlayınca terapi olmak üzere yardım arayın. Kendinize iyi bakın sözü sizde daha çok anlam kazanıyor. Kendinize iyi bakın.