önceki sorumun devamı;

Devamı; Gelecegim icin önemli bir dönemdeyim, üniversiteye hazırlanıyorum, sıkı çalışmam ve iyi bir üni. kazanmam gerektiğini biliyorum ama içimde bunu tam olarak hissedemiyorum. Yani bu tür sıkıntılar oldukça zaten üni de dahil tüm hayat bana zehir olacak, e o zaman ben ne için çalışıyorum deyip motivasyonumu da tamamiyla kaybediyorum. Geçirdiğim ağır dönem öncesinde bu tür şeyleri takmayan, sadece amacına ve günü güzel geçirmeye odaklanan, arkadaş edinme, iletişim kurma kaygısı taşımayan bir insandım, fakat su sıralar tüm enerjimin çekildiğini ve hayatın yasanmaz olduğunu düşünmeye başladım, çevreye, sosyal ortamlara uyumum azaldı, hicbir şeyden zevk alamaz, insanların nelerden hoşlandığına bakıp onlara özenir oldum. Bunun üstüne bir de hayatım boyunca yalnız kalma korkusu da ekleniyor. Tabiki ben bu görüşe inanmak istemiyorum, bu yüzden sürekli iç çatışma yaşıyorum, kalbim ve beynim sürekli savas halinde sanki. Bu nedene bağlı depresyon ve stres yasıyorum. Kimi zaman rahat hissettigim, kimi insanla anlasabildigim de oluyor, fakat eskiden yaşadığım iletişim ve uyum sorunları aklıma gelince tüm konsantrasyonum bozuluyor. Hatta bazen ciddi derecede hiçbir şeyi umursamadıgım, hayatı sevdiğim, insanları sevdiğim, yani bu sorunları atlattıgım oluyor ama bana eskiyi şiddetli bir şekilde hatırlatan bir olayla karşılaşınca veya ısrarcı bir anı hatırıma gelince yine eskiye dönüyorum. Bir umut olduğunun bilincindeyim fakat bu sorunları aşmadan refahın mümkün olamayacağının da farkındayım ve bu yüzden artık bir adım atıp tedavi olmak istiyorum. Umarım kısa zamanda e-mail ve site aracılığıyla dönme fırsatınız olur. Şimdiden teşekkür ederim ve tekrardan iyi günler dilerim.